Νιόβη Δρίζου: Η ξεναγός αποκαλύπτει τι λένε οι τουρίστες για εμάς

Σε ένα τουριστικό νομό όπως η Ηλεία, δεν αρκεί σαφώς η γνώμη που έχουμε εμείς για τον τουρισμό και τους τουρίστες… Θα έλεγα πως δεν αρκεί ούτε η γνώμη που έχουν οι τεχνοκράτες για τον τουρισμό, όσο αξίζει η γνώμη που έχουν οι τουρίστες για εμάς… Τι τους τραβά το ενδιαφέρον, τι σχολιάζουν, τι ρωτούν, φτάνοντας στην Ολυμπία και το Κατάκολο. Κατάλληλότερος άνθρωπος κατά την άποψή μου να μας μεταφέρει αυτή την εικόνα δεν είναι άλλος απο έναν ξεναγό… Στην πάροδο του χρόνου μέσα από το ρεπορτάζ, γνώρισα τη Νιόβη Δρίζου. Μια ξεναγός με αντικειμενική κατά τη γνώμη μου άποψη και θέση. Ηλεία κατά το ήμισυ της καταγωγής και από την όμορφη Χίο το άλλο μισό της, Προέρχεται από μια οικογένεια, όπου και οι δύο γονείς της εργάστηκαν σε κάποιες από τις μεγαλύτερες τουριστικές μονάδες της Ελλάδας σε θέσεις υψηλής ευθύνης. Έτσι δεν αποτέλεσε έκπληξη και η δική της καριέρα στον τομέα του τουρισμού. Αποφοίτησε από τη σχολή ξεναγών του ΕΟΤ το 1994 και μιλά αγγλικά και ιταλικά , γλώσσες στις οποίες βάσει της άδειας της ξεναγεί. Από το 1999 διαμένει μόνιμα στον Πύργο και είναι μητέρα δύο παιδιών του Γιώργου και της Αλεξάνδρας.
Και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε, τι γνώμη έχουν οι άλλοι για εμάς... επί του προκειμένου οι εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται κάθε χρόνο την Ηλεία για τα όσα εδώ βλέπουν...

Συνέντευξη στο Γιάννη Σπυρούνη

Για πολλούς το επάγγελμα ξεναγός μπορεί να είναι “αυτός που απλά μιλά στους τουρίστες για τα αρχαία μας”. Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι τελικά η δουλειά σου;

Ο ξεναγός έρχεται σε επαφή με ανθρώπους από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς. Δεν τους συνοδεύει απλά στους τόπους που έχουν επιλέξει να επισκεφθούν, για να τους  εξηγήσει τι βλέπουν και ποια είναι η ιστορία τους. Το σημαντικότερο είναι η προβολή της αξίας τους για τον άνθρωπο και τον πολιτισμό. Θα αναφερθεί σε ήθη, έθιμα και παραδόσεις, θα περιγράψει την καθημερινότητα των κατοίκων. Οφείλει να έχει αντικειμενική εικόνα, για το τι συμβαίνει στη χώρα του, τη δεδομένη στιγμή αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα. Θα κληθεί να απαντήσει σε ερωτήσεις και απορίες πάνω σε διάφορα θέματα, απλά, αλλά και πιο σύνθετα, όπως η πολιτική και η θρησκεία. Σίγουρα δεν είναι μια εύκολη δουλειά.

 

Πόσο βοηθούν οι συνθήκες στην Ηλεία και κυρίως σε Κατάκολο και Ολυμπία ένα ξεναγό να κάνει σωστά τη δουλειά του; Τι θα ήθελες να αλλάξει;

Φοβάμαι πως δεν έχουν πρόγραμμα και στρατηγική ως νομός, για τον τουρισμό. Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για Ολυμπιακά ιδεώδη και γύρω μας να υπάρχουν σκουπίδια. Να μιλάμε για καλύτερες υπηρεσίες, με ανύπαρκτους ελέγχους και ελλείψεις.

Το Κατάκολο και η Αρχαία Ολυμπία, θα έπρεπε να ήταν τουριστικοί παράδεισοι και να υπάρχει μια κοινή πολιτική προς όφελος όλων, τουριστών / επισκεπτών και επαγγελματιών του τουρισμού.

Γνώμη μου είναι πως η Ηλεία πρέπει να επενδύσει στον ποιοτικό τουρισμό, τον περιηγητικό και όχι μόνο στην κρουαζιέρα, η οποία έχει άλλη, διαφορετική φιλοσοφία. Να βγάλει από την αφάνεια την Αρχαία Ήλιδα, το Κάστρο Χλεμούτσι, τον Επικούρειο Απόλλωνα. Να οργανώσει χώρους υποδοχής και πληροφόρησης, να βελτιώσει τους ήδη υπάρχοντες χώρους υγιεινής και να δημιουργήσει νέους, να διευκολύνει με κάθε τρόπο την πρόσβαση των ατόμων με ειδικές ικανότητες.

Κατ΄ εμέ τα προβλήματα είναι ουσιαστικά και αλληλένδετα και αφορούν όλη την τοπική κοινωνία. Ο τουρισμός δεν δίνει δουλειά μόνο στους αμιγώς επαγγελματίες του, αλλά και στον φούρνο της γειτονιάς, τον κρεοπώλη, τον αγρότη.

Για μεγάλο διάστημα με τα σκουπίδια στους δρόμους, οι ξεναγοί κλήθηκαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Τι λέγατε στους τουρίστες;

Ένα από τα μόνιμα ερωτήματα του ξένου επισκέπτη περιηγητή, είναι γιατί τόσα σκουπίδια. Τα σκουπίδια στην Ελλάδα υπάρχουν παντού σε όλες τις τουριστικές και μη διαδρομές. Σκουπίδια κατά μήκος των εθνικών οδών, μπάζα παντού, σιδηρικά, οικιακές συσκευές, στρώματα, νεκρά ζώα.

Αποκορύφωμα το ότι ζήσαμε τρία χρόνια στην περιοχή, ένας εφιάλτης για κατοίκους και επισκέπτες, που έθεσε εξ’ αρχής πολλά ερωτήματα. Αρχικά μιλήσαμε για μια “απεργία” στον τομέα της καθαριότητας, καθώς όμως οι τόνοι συσσωρεύονταν, όπως καταλαβαίνεις, θα ήταν γελοίο να μειώνουμε τη νοημοσύνη των περιηγητών. Προσωπικά σύντομα και περιεκτικά περιέγραψα το μέγα πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Άλλωστε όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει ανά τον κόσμο σ’ αυτό το κομμάτι που αφορά στη διαχείριση απορριμμάτων και την ανακύκλωση.

Είναι βέβαιο πως για κάποιες αρκετές χιλιάδες επισκεπτών/ περιηγητών θα αποτελεί ανάμνηση από την Ελλάδα, μιας και το Κατάκολο για έναν αριθμό πλοίων είναι ο μόνος προορισμός στη χώρα μας...

Τελικά … τι έχει δει ο Γιαπωνέζος στην Ηλεία;

Ο ξένος περιηγητής θα ενθουσιαστεί με την φυσική ομορφιά και θα την απαθανατίσει. Θα εντυπωσιαστεί περπατώντας στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας και το μουσείο, όταν συνδέσει αυτά που βλέπει με την ιστορική τους αξία και τη σημασία τους για τον παγκόσμιο πολιτισμό…

Ο Ιάπωνας δε, θα θελήσει να μάθει τα ονόματα των δέντρων και των άγριων λουλουδιών, αλλά και τι συμβολίζουν τα εικονοστάσια κατά μήκος των δρόμων. Θα δει τα κακώς κείμενα, αλλά είναι τόσο ευγενικός που δεν θα προσβάλλει ποτέ με ερωτήσεις τον ξεναγό μιας και θεωρεί τον εαυτό του φιλοξενούμενο…

Όταν καλείσαι να διαχειριστείς ένα συνονθύλευμα από διαφορετικούς χαρακτήρες ίσως και διαφορετικής νοοτροπίας και εθνικότητας, δεν μπορεί να λείπουν τα ευτράπελα. Μπορείς να μας αναφέρεις μερικά;

Ο ξεναγός θα πρέπει να είναι κοινωνικός, γεμάτος ζωντάνια, ομιλητικός, ευδιάθετος και χωρίς φλυαρίες, να χειρίζεται τον προφορικό λόγο. Να έχει υπομονή και προθυμία να βοηθήσει και να εξυπηρετήσει. Είναι ένα επάγγελμα που απαιτεί την ικανότητα να ψυχολογείς χαρακτήρες, να διακρίνεις συμπεριφορές, να προβλέπεις αντιδράσεις ή τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες ώστε να κινείς το ενδιαφέρον και την προσοχή.

Απορίες τύπου, αν τα δέντρα στον αρχαιολογικό χώρο είναι απο τότε, ή αν οι αρχαίοι ήταν τόσο ψηλοί όσο τα αγάλματα, αν ο Δίας υπήρξε στην πραγματικότητα, είναι συνηθισμένες.

Από επισκέπτες προερχόμενους από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, είναι κοινή η απορία αν εννοούμε “before Colombus” όταν στα αγγλικά μιλάμε για το 570 b.C.

Ακόμα γελάω όμως όταν θυμάμαι τις τέσσερις λατινοαμερικάνες που με ρώτησαν αν ήταν στη σωστή κατεύθυνση για τις «Πυραμίδες» αλλά και το πόσο κοντά είμαστε στην Τρίπολη (της Λιβύης)...

Σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα μας...