Του Γιάννη Σπυρούνη
Σα να μην πέρασε μια μέρα... Σα να μην διδάχθηκε κανείς απο την τραγωδία... Η Ζαχάρω με τη συμπλήρωση δέκα χρόνων απο την μεγαλύτερη σύγχρονη ελληνική τραγωδία με τους δεκάδες νεκρούς, καίγεται ξανά. Ένα πελώριο "γιατί" κατατρώγει όλους όσοι βίωσαν την τραγωδία, κοντά ή μακριά απο τον τόπο που συνέβη.
Ο ήχος της καμπάνας χθες στα Ροδινά, το σκηνικό του τρόμου πάνω από το χωριό, οι καπνοί, η αγωνία των πυροσβεστών, όλα όσα αποτυπώσαμε χθες στο ρεπορτάζ, μας έφερε πίσω στη μεγάλη τραγωδία... Ακόμα και η ώρα που ξέσπασε η πυρκαγιά μέσα στο μεσημέρι ήταν ίδια με τη φωτιά που κατέκαψε και στιγμάτισε τον τόπο δέκα χρόνια πριν.
Η μαύρη επέτειος έρχεται με τον χειρότερο τρόπο...
Πυροσβέστες που κινδύνεψαν να καούν ζωντανοί, ένα χωριό που κάηκε το 2007 και ξανακαίγεται τώρα, φλόγες που ξεπηδούν εκεί που ανάμεσα στα κουφάρια της φωτιάς του 2007, η φύση είχε κάνει το θαύμα της και ένα περιβάλλον, που μετά απο δύο ισοπεδωτικές πυρκαγιές, καταστρέφεται ολοκληρωτικά και θα μείνει κρανίου τόπος.
Το πρωί της Δευτέρας βρήκε τους κατοίκους της περιοχής μέσα στους καπνούς. Έτσι όπως τότε το πρωινό της επόμενης ημέρας, ήταν Σάββατο, η περιοχή πνιγμένη.
Οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής, τα μηχανήματα της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας και η πολιτική προστασία του δήμου Ζαχάρως, συνεχίζουν το έργο τους μέσα στις φλόγες.
Κυριότερο πρόβλημα μια εστία βορειοδυτικά των Ροδινών, του χωριού που πέρασε μια νύχτα αγωνίας, μήπως οι αναζωπυρώσεις το απειλήσουν ξανά.
Με μεγάλη κόπωση οι πυροσβέστες παλεύουν για να σβήσουν τη φωτιά και περιμένουν πλέον μέσα στη μέρα και τα εναέρια μέσα να επιχειρήσουν ξανά, καθώς σημεία σε χαράδρες και ρεματιές, είναι δύσκολο να πιαστεί η φωτιά.
Μηχανήματα - προωθητήρες όλη τη νύχτα άνοιγαν ζώνες μέσα στα καμμένα και έξω από αυτά για να δημιουργήσουν πρόσβαση στους πυροσβέστες αλλά και για να οριοθετήσουν την πυρκαγιά.
Η κατάσταση εξελίσσεται καλά για τους πυροσβέστες, όμως χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμα...