Χριστίνα Δρακοπούλου: Υπάρχουν ένοχοι που έμειναν ατιμώρητοι . . .

«Για εμάς είναι σα να μην πέρασε μια μέρα»

Του Γιάννη Σπυρούνη

Ο αδερφός της πέθανε με τον αυλό στο χέρι… Στο σημείο αναφοράς των πυρκαγιών του 2007, έξω από την Αρτέμιδα, στον τόπο της θυσίας. Για την Χριστίνα Δρακοπούλου, τη μητέρα της, τους συγγενείς των άλλων θυμάτων της τραγωδίας που συντάραξε το Πανελλήνιο και συγκίνησε όλο τον κόσμο, είναι σα να μην πέρασε μια μέρα.

Από τη μια ο πόνος, από την άλλη η οργή, ο θυμός. «Κάθε φορά που ξεσπά μια πυρκαγιά, ξανά ζούμε τον εφιάλτη. Στα Ροδινά όταν μάθαμε πως κινδύνεψαν οι πυροσβέστες, δεν μπορούσαμε να ηρεμίσουμε» μας είπε.

Η Χριστίνα γυρίζοντας πίσω πριν δέκα χρόνια εκείνο το μεσημέρι θυμάται πως έγιναν τα πράγματα «Η φωτιά ξεκίνησε από το Παλαιοχώρι και το σπίτι της γιαγιάς. Άργησαν πολύ να την καταλάβουν για αυτό και δικάστηκε και ο τότε πυροφύλακας. Όταν κατάλαβαν τι έγινε, η φωτιά ήδη είχε πάρει διαστάσεις και είχε φύγει στο δάσος. Τότε υπήρξε ένας κρατικός μηχανισμός που ουσιαστικά δεν λειτούργησε ποτέ. Πέσαμε σε μια μέρα που κανείς δεν έκανε τη δουλειά του. Η φωτιά ναι μεν ήταν μεγάλη και δεν σταματούσε, θα μπορούσε όμως να μην έχει θύματα, είναι σίγουρο αυτό»…

Σε ότι αφορά τον αδερφό της και τους δύο συναδέλφους του πυροσβέστες είναι απόλυτη πως όλοι θα μπορούσαν να ζουν. «Αν δεν τους ζητούσαν να γυρίσουν πίσω και έφταναν στη Μάκιστο θα είχαν σωθεί. Δεν μας είπαν ποτέ στα δικαστήρια για πιο λόγο γύρισαν πίσω. Σίγουρα δεν το έκαναν μόνοι τους, δόθηκε εντολή, κάποιος τους γύρισε. Γύρισαν εκεί που σταμάτησε ο κόσμος, όπου η φωτιά βγήκε μπροστά τους από τη χαράδρα. Όσοι σταμάτησαν εκεί είχαν υπογράψει και την καταδίκη τους» ανέφερε η Χριστίνα Δρακοπούλου. Άλλωστε και οι μαρτυρίες του μοναδικού επιζώντα Σπύρου Κιόσα ήταν σαφής. «Η φωτιά τους έκλεισε το δρόμο»…

Σε ότι αφορά το δικαστικό αγώνα που κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια η Χριστίνα αναφέρει πως δεν έχει νιώσει καμία ικανοποίηση μετά το τέλος της δίκης. «Στο σπίτι μας η μητέρα μου συνεχίζει να κλαίει όπως τότε. Δεν έχει αλλάξει τίποτα και ούτε πρόκειται να αλλάξει»… «Κάναμε ένα δικαστήριο που κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια, σκληρό. Το μόνο που κερδίσαμε ήταν να βγουν κάποιες ποινές σε βαθμό πλημμελήματος. Αυτό δεν δικαιώνει κανέναν. Αυτό που έγινε ήταν τόσο γρήγορο, τόσο βίαιο».

Όμως μας επισήμανε ότι πέρα από τα πρόσωπα που καταδικάστηκαν, υπάρχουν και άλλα που είχαν ευθύνες, σε αυτό που συνέβη. «Υπάρχουν ευθύνες οι οποίες δεν αποδόθηκαν. Όσοι είχαμε εμπλοκή στα Δικαστήρια το γνωρίζουμε. Υπήρχε το πρόβλημα της παραγραφής, το ότι η υπόθεση μπήκε στο αρχείο και ξανά βγήκε. Μας κυνηγούσε ο χρόνος και φτάσαμε ουσιαστικά στην εκπνοή της υπόθεσης να δικάζει ο Άρειος Πάγος. Όσοι κατηγορήθηκαν φέρουν ευθύνες φάνηκε και από την απόφαση του Δικαστηρίου. Όμως υπάρχουν και άτομα που δεν δικάστηκαν, είναι γνωστό, το ξέρουν και όσοι δικάστηκαν».

Τέλος αναφερθήκαμε στα όσα συνέβησαν πρόσφατα με την εκδήλωση μνήμης που επιχειρήθηκε να διοργανωθεί από πολιτιστικό σύλλογο της Μακίστου. «Το τρισάγιο το κάνουμε πάντα ήρεμα και δεν θα διώξουμε κανέναν. Δεν στέλνουμε όμως και προσκλήσεις. Όποιος το γνωρίζει και θέλει έρχεται. Δεν περιμένω να έλθει κάποιος από αυτούς που καταδικάστηκαν, είναι οξύμωρο. Η λογική μας είναι πως αυτό το τρισάγιο γίνεται για τις ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν και πρέπει να γίνεται απόλυτα σιωπηλά, με απόλυτο σεβασμό και από εμάς. Σε ότι αφορά την εκδήλωση μας πείραξε το κομμάτι του τρισάγιου. Είχαν εντάξει στο πρόγραμμα το τρισάγιο και αυτό δεν μπορούσαμε να το δεχθούμε. Ας έκαναν όλα τα υπόλοιπα δεν θα ασχολούμασταν καθόλου μαζί τους. Θα μπορούσαν να κάνουν την εκδήλωση μια μέρα μέρα πριν ή μετά. Εκείνη την ημέρα και εκείνο το σημείο δικό μας θέμα, δεν αφορά συλλόγους ή άλλους» είπε και εξήρε το ενδιαφέρον του Μητροπολίτη Ολυμπίας και Τριφυλίας κ.κ. Χρυσόστομου, που μόνος του ανέλαβε την πρωτοβουλία να βρίσκεται κάθε χρόνο εκεί και να τελεί ο ίδιος το τρισάγιο, δείχνοντας μια ουσιαστική στήριξη στις οικογένειες των θυμάτων.