Θυμάμαι εκείνη την ταινία με τον αείμνηστο Λαμπρό Κωνσταντάρα και την αγαπημένη Μάρω Κοντού όπου ο “Στέφανος” είναι ο πρώτος έρωτας της… Και ο Λάμπρος να σχολιάζει τα λεγόμενα της “ο Στέφανος δεν θα το έκανε ποτέ αυτό, ο Στέφανος δεν θα έκανε ποτέ εκείνο…” Παλιές ελληνικές ταινίες για να γελάμε…
Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα όμως τα πράγματα δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάματα. Viral έχουν γίνει σίγουρα όμως… Ένα “φαινόμενο” ολίγων ημερών που έχει δημιουργήσει φανατικούς υποστηρικτές, αλλά και φανατικούς haters, ο Στέφανος Κασσελάκης, έχει γίνει η πρώτη σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ…
Ας το αποσυνδέσουμε για λίγο από τη διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ και ας το δούμε λίγο ως ο “πολιτικός Στέφανος”. Ξαφνικά οι πάντες ασχολούνται με έναν άνθρωπο που ξέρουμε ελάχιστα για αυτόν - πέραν όσων μας έχει πει - μέσες άκρες.
Και όσα επιχειρούν τα ΜΜΕ να μάθουν και το κοινό ακολουθεί, είναι τι έφαγε ο Στέφανος, τι ήπιε ο Στέφανος, πως γυμνάστηκε ο Στέφανος, ποιον έχει σύντροφο ο Στέφανος, πόσα σαρδάμ θα κάνει ο Στέφανος… και πολλά άλλα.
Αφήνοντας την δημοσιογραφική ιδιότητα στην άκρη, αλλά διατηρώντας πάντα αυτή του πολίτη, αναρωτιέμαι αν υπήρξε κανένας πολιτικός που να απασχόλησε τόσο πολύ τα φώτα της δημοσιότητας, πριν χαρακτηριστεί καλά - καλά πολιτικός, που να ασχολήθηκαν τόσο πολύ με την προσωπική του ζωή και το lifestyle πριν καλά καλά ακουστούν τις απόψεις του;
Ακόμα και ο ογκόλιθος Ανδρέας Παπανδρέου είχε γράψει τεράστια ιστορία πριν απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα με τη σχέση του με την Δήμητρα Λιανή.
Ακόμα και ο γιος του ο Γιώργος Παπανδρέου, που κουβάλησε μια βαριά ιστορία, αλλά είχε και ένα διαφορετικό υπόβαθρο και μια άλλη παιδεία και σίγουρα είχε ένα άλλο πολιτικό αποτύπωμα περισσότερο βορειοευρωπαϊκό, δεν είχε γίνει τόσο πολύ αντικείμενο του lifestyle παρότι και ο πιο αθλητικός από όλους τους υπόλοιπους πολιτικούς ήταν και κυκλοφορούσε σπάζοντας πολλά πρωτόκολλα.
Τον άνθρωπο Στέφανο Κασσελάκη, δεν θα τον κρίνω. Δεν θα μπορούσα άλλωστε καθώς δεν ξέρω σχεδόν τίποτα για εκείνον. Ακόμα και εκείνα τα λιγοστά που περνούν μέσα από τα media δεν μου το επιτρέπουν. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να κρίνω προσωπικά ζητήματα, όπως ποιος είναι ο σύντροφος του, ή να ασχοληθώ με το τι πίτσα τρώει, τι καφέ πίνει.
Δεν με ενδιαφέρει και δεν μου πέφτει λόγος. Όμως η ελληνική κοινωνία με την ανοχή/αποδοχή που δείχνει σε κάποια media, επιτρέπει να αναδεικνύονται τέτοια θέματα και κοιτά από μια φαρδιά - πλατιά κλειδαρότρυπα…
Όμως το χειρότερο είναι πως ο “πολιτικός” Στέφανος Κασσελάκης, επιτρέπει να διαχειρίζονται τα ΜΜΕ το πρόσωπο του, σε μια περίοδο που ως “φαινόμενο” πουλάει και εκείνος δείχνει να απολαμβάνει τα 15 λεπτά δημοσιότητας όπως έλεγε και ο μεγάλος Αντί Γουόρχολ. Και μόνο που συμβαίνει αυτό θα πρέπει να προβληματιστούμε…
Επιστρέφοντας στο σκέλος των εκλογών, επιτρέψτε μου να αμφιβάλω για το πόσο ΣΥΡΙΖΑ είναι όλοι αυτοί που τον ψήφισαν και ποια είναι η άποψη τους για την πολιτική και πως αυτή θέλουν να είναι.
Το “λάθος” με το κρατίδιο δεν μου λέει πολλά. Και δεν μου λέει πολλά, γιατί πιστεύω πως όσα “εντατικά μαθήματα” και να κάνει, όση υποστήριξη και να έχει ο Κασσελάκης, θα κάνει πολλά περισσότερα και μεγαλύτερα πολιτικά λάθη και “σαρδάμ”…
Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση να έχει για αρχηγό έναν άνθρωπο που δεν θα μπορεί να περάσει ούτε έξω από το Περιστύλιο της Βουλής για τέσσερα χρόνια; Που δεν θα ξέρει τίποτα για τις διαδικασίες εντός; Για το πως νομοθετεί το Κοινοβούλιο; Δεν θα ξέρει ούτε τα βασικά για το πολιτικό σκηνικό της χώρας; Ένας άνθρωπος που φαίνεται να αγνοεί την ελληνική πραγματικότητα;
Μη βιαστείτε να συγκρίνεται με την περίπτωση του Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ. Ο Νίκος ήταν Ευρωβουλευτής χειριζόταν πλείστα θέματα της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήξερε πως θα ήταν ένα χρόνο μόλις εκτός Βουλής και η εμπειρία και η συμμετοχή του ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό.
Το φαινόμενο “Κασελλάκης” δεν θα πρέπει να απασχολεί μόνο όσους στηρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ και συμμετέχουν στις διαδικασίες του. Θα πρέπει να το δει συνολικά η κοινωνία, γιατί με την αποδοχή και κυρίως με την υπερπροβολή που υπάρχει, “Κασσελάκηδες” μπορεί να υπάρξουν στο μέλλον και στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ και σε όποιο άλλο κόμμα (πλην ΚΚΕ).
Αν η ελληνική κοινωνία θεωρεί πως θα λύσει τα χρόνια προβλήματα της με “Κασσελάκηδες”, ίσως θα πρέπει να το προσέξει αυτό. Αν το lifestyle θεωρείται πολιτική, αν τα social media και η βιτρίνα τους είναι η νέα “αλήθεια”, θα πρέπει να ανησυχήσουμε σοβαρά…
Και η δικαιολογία “τους άλλους τους είδαμε, ας δοκιμάσουμε και αυτόν” δεν ευσταθεί. Ζούμε σε μια εποχή που δεν έχουμε περιθώρια για άλλα λάθη και μάλιστα λάθη που κοστίζουν πολύ ακριβά και δεν διορθώνονται με lifestyle και viral…
Καλός ο χαβαλές αλλά πρέπει να σοβαρευτούμε επιτέλους σε αυτή τη χώρα…
* Ο Γιάννης Σπυρούνης είναι Δημοσιογράφος - Μέλος ΕΣΗΕΠΗΝ, Διευθυντής Σύνταξης του ilialive.gr
