Πόσους νεκρούς θέλετε για να φτιάξετε ένα δρόμο ;

 

Του Γιάννη Σπυρούνη

Σχεδόν σε ένα 24ωρο, στην Πατρών - Πύργου, μετρήσαμε τρεις νεκρούς… Αν τολμήσουμε να αναζητήσουμε το σύνολο των τελευταίων ετών, είναι σίγουρο πως θα σοκαριστούμε…

Στην κατ’ ευφημισμό εθνική οδό, των δεκάδων διασταυρώσεων, των φαναριών, του κακού οδοστρώματος, της έλλειψης ασφάλειας, των εκατοντάδων εικονοστασίων…

Και η εκάστοτε κυβέρνηση να παίζει τις κουμπάρες ή τον παπά… Όχι μόνο για την εθνική οδό, αλλά για οποιοδήποτε μεγάλο έργο στην Ηλεία.

Δεν έχει σημασία αν είναι ο Σουφλιάς ή ο Σπίρτζης, ή όποιος άλλος πέρασε από την καρέκλα του υπουργείου δημοσίων έργων ή υποδομών ή όπως κι αν το βαφτίζουν. Έχει σημασία ο αριθμός των νεκρών, αυτών που έφυγαν σε αυτή την καρμανιόλα, θυσία στο βωμό της πολιτικής ανευθυνότητας (τουλάχιστον αυτό, γιατί χωρούν δεκάδες άλλες λέξεις δίπλα). Έχει σημασία για αυτούς που γλίτωσαν, αλλά άφησαν κάτι από τον εαυτό τους σε αυτή την άσφαλτο και σήμερα ζουν καθηλωμένοι σε κάποιο αναπηρικό καροτσάκι ή βασανίζονται από τις συνέπειες ενός τροχαίου.

Ποτέ στην Ελλάδα ένα έργο δεν συζητήθηκε τόσο πολύ, δεν κατανάλωσε τόσο πολύ χρόνο, για να μην έχει φτάσει ακόμα στην υλοποίησή του.

Ένα μεγαλόπνοο έργο που άφησε πίσω του “μνημεία”, μισοτελειωμένα τεχνικά έργα, που έχουν κόψει στη μέση τον κάμπο της Ηλείας (ανισόπεδους κόμβους, γέφυρες κ.α.).

Ένα έργο που βαφτίστηκε με το όνομα του προορισμού και ο προορισμός κόπηκε από το έργο.

Δεν μπορούμε να δεχθούμε τις φτηνές δικαιολογίες των εκάστοτε κυβερνώντων, τις μελέτες κόστους - οφέλους και τις απαιτήσεις των παραχωρησιούχων.

Αυτών που χθες με το πέρασμα του Ζορμπά έτρεχαν να μαζέψουν τα πλημμυρισμένα τμήματα, ενός σύγχρονου αυτοκινητόδρομου…

Αυτών που δεν συμφέρει να φτιάξουν το τμήμα Πατρών - Πύργου - Ολυμπίας έως την Τσακώνα, άλλα που κάποιοι άλλοι αναλαμβάνουν τώρα να φτιάξουν ως επέκταση του δικού τους αυτοκινητόδρομου το Τσακώνα - Καλό Νερό. Ή αυτών που στην Ιόνια οδό θα φτιάξουν το τμήμα έως την Κακαβιά, και ας μην προβλεπόταν στην αρχική σύμβαση κάτι τέτοιο…

Αλλά φταίμε και εμείς για αυτούς που διαχρονικά επιλέξαμε να μας εκπροσωπήσουν και τους επιλέξαμε ξανά, γιατί μας έκαναν το ρουσφέτι, γιατί μας βόλεψαν το παιδί, γιατί είναι καλοί άνθρωποι, αλλά γιατί δεν μας ένοιαξε ποτέ αν είναι καλοί και κυρίως αποτελεσματικοί πολιτικοί…

Φταίμε και εμείς που συρθήκαμε πίσω από τις φαεινές τους ιδέες για θεσμικά μέτωπα και άλλες αηδίες και τρέχαμε σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και άλλες φαιδρότητες, ρίχνοντας έτσι νερό στον πολιτικό τους μύλο…

Και εμείς ξανά ρωτάμε όλους αυτούς …

ΠΟΣΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΘΕΛΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΕΝΑΝ ΔΡΟΜΟ ;