«Υπάρχουν άνθρωποι στο Νοσοκομείο μας, που παραμένουν 10 και 12 μήνες-ενώ δεν χρήζουν νοσηλείας-μέχρι να βρεθεί δομή να τους φιλοξενήσει, γιατί δεν έχουν που να πάνε». Μ’ αυτή τη δήλωση, που πραγματικά σοκάρει και προβληματίζει, ο Διοικητής του ΓΝ Ηλείας Σπύρος Πολίτης μας… ξεναγεί σε μια διαφορετική «πτέρυγα» του νοσοκομείου. Εκείνη των συνανθρώπων μας, που έχουν κάνει το Νοσοκομείο Πύργου μόνιμη κατοικία!
Πάνω από το 6% των νοσηλευόμενων στο Νοσοκομείο Πύργου, αυτή τη στιγμή παραμένει στο χώρο. Πρόκειται για πρώην ασθενείς, που μετά το τέλος της νοσηλείας τους, είτε δεν είχαν που να πάνε, είτε-στις πιο τραγικές περιπτώσεις , η οικογένειά τους αρνήθηκε να τους παραλάβει μη έχοντας τη δυνατότητα να τους φροντίσει. Όλοι ηλικιωμένοι άνθρωποι, που στη δύση της ζωής τους βιώνουν τη μοναξιά και την εγκατάλειψη…
«Οι άνθρωποι αυτοί, πραγματικά είναι μόνοι τους, ακόμη και αν έχουν οικογένεια γιατί δεν τους δέχονται. Έχουμε περιστατικά που έχουν εισαχθεί με εισαγγελική εντολή, έχουν νοσηλευτεί, είναι πλέον καλά στην υγεία τους, αλλά δεν υπάρχει αντίστοιχη εισαγγελική εντολή για να τους πάρει εκείνος που έχει τη δικαστική επιμέλεια. Εμείς, δεν πρόκειται ποτέ να αφήσουμε έναν άνθρωπο στο δρόμο…» συνεχίζει ο κ. Πολίτης. «Η Κοινωνική Υπηρεσία του Νοσοκομείου, κάνει πραγματικά υπεράνθρωπες προσπάθειες να βρει λύσεις. Αλλά αυτό δεν είναι εφικτό από τη μια στιγμή στην άλλη. Αξίζει να σας πω ότι, υπάρχουν άνθρωποι στο Νοσοκομείο μας που μένουν 10 και 12 μήνες μέχρι να βρεθεί κάποια λύση, κάποια δομή να τους φιλοξενήσει. Άνθρωποι που δεν χρήζουν καμίας νοσηλευτικής φροντίδας, μένουν στο Νοσοκομείο γιατί δεν έχουν που να πάνε. Και δυστυχώς αυτά τα ζητήματα δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στις νοσηλευτικές δομές. Αυτή τη στιγμή έχουμε πάνω από 10 τέτοιες περιπτώσεις,. Περίπου το 6% των νοσηλευόμενων διαμένει ήδη για πάνω από 2 μήνες. Είναι ένα μεγάλο ποσοστό αναλογικά με τον αριθμό των κλινών του νοσοκομείου».
Δεν υπάρχουν δομές να καλύψουν τις ανάγκες
Στο προσκήνιο έρχονται οι σημαντικές κρατικές ελλείψεις σε θέματα δομών που μπορούν να υποστηρίξουν τέτοια περιστατικά. Αν και στην περιοχή μας, όπως εξηγεί ο Διοικητής του ΓΝ Ηλείας, έχουν δημιουργηθεί κάποιες δομές φροντίδας, ωστόσο δεν επαρκούν για όλα τα περιστατικά, με το βάρος να πέφτει στην κοινωνική δράση της Εκκλησίας.
«Η εύρεση μιας δομής που μπορεί να φιλοξενήσει αυτούς τους ανθρώπους είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Δυστυχώς οι κοινωνικές δομές κινούνται σε ένα… παράλληλο σύμπαν μέσα στη λειτουργία των κρατικών μηχανισμών. Λύσεις για να μπορεί να βρεθεί μια δομή να πάει ένα μωρό, ή ένα ανήλικο που δέχεται οικογενειακή βία, ή ένας ηλικιωμένος με προβλήματα υγείας, αντιμετωπίζονται με μεγάλη δυσκολία. Η πολιτεία προσπαθεί να φτιάξει δομές, αλλά δεν φτάνουν. Ευελπιστούμε να βρεθεί κάποιο ίδρυμα, κυρίως της Μητρόπολης Ηλείας, η οποία έχει αναλάβει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του κοινωνικού έργου της πολιτείας» μας λέει ο κ. Πολίτης.
Ο διοικητής του Γ.Ν. Ηλείας Σπύρος Πολίτης.
Επί ποδός η Κοινωνική Υπηρεσία
Το μεγαλύτερο βάρος αυτών των περιπτώσεων επωμίζεται η Κοινωνική Υπηρεσία του Νοσοκομείου Πύργου. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι νυχθημερόν φροντίζει για εξεύρεση λύσεων, παράλληλα με τα περιστατικά που καταφτάνουν καθημερινά και χρήζουν κοινωνικής μέριμνας στο Νοσοκομείο. «Ένας φορέας που υποδέχεται κάθε μέρα πάνω από 400 ανθρώπους, είτε για νοσηλεία είτε στα Επείγοντα είτε στα Τακτικά Ιατρεία, προφανώς και στατιστικά ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών, όλων των ηλικιών και διαφόρων ομάδων, αντιμετωπίζει τεράστια κοινωνικά ζητήματα» συνεχίζει ο κ. Πολίτης.
«Αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα με την Κοινωνική μας Υπηρεσία με πολλή μεγάλη ευαισθησία. Αυτά τα περιστατικά, δεν δημιουργούν μόνο οικονομικά ή τεχνικά θέματα λόγω έλλειψης κλινών, αλλά κυρίως δημιουργούν μεγάλη ψυχολογική πίεση και στεναχώρια σε όλους μας» τονίζει ο Διοικητής του ΓΝ Ηλείας και καταλήγει «Υπάρχει μια παγκόσμια συζήτηση για την γηριατρική και την ενασχόληση της επιστήμης με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Αυτό, ναι μεν είναι ευχάριστο αλλά δημιουργεί ζητήματα για το πώς πρέπει να δημιουργήσουμε δομές ώστε να παρέχονται υπηρεσίες, όχι νοσηλείας απαραιτήτως αλλά σωστής διαβίωσης».
