Πώς χωρίζουν οι συντάκτριες του Cosmo.gr

"Να είστε καλά, στην υγειά σας", είπε η Ιωάννα Μαμάη

Ήταν 2009. Και ένας χωρισμός που τόσο ήθελα αλλά τόσο φοβόμουν να τον ζητήσω ευθέως. Ήμασταν μαζί 9 μήνες και η αλήθεια πως οι περισσότεροι από αυτούς ήταν κακοί. Αρκετά κακοί. Σε βαθμό που με έκανε για ένα διάστημα να μη θέλω να με πλησιάσει άνδρας. Αλλά ευτυχώς το ξεπεράσαμε και όλα καλά. Για αρκετό καιρό σκεφτόμουν να του ζητήσω να χωρίσουμε.

Στην αρχή άρχισα να του γίνομαι φορτική, να τον ελέγχω, να τον πιέζω ώστε να απηυδήσει και να με χωρίσει. Τελικά, εγώ απηύδησα γιατί εκείνος έγινε περισσότερο ζηλιάρης, πιεστικός και γενικά να με ζαλίζει. Άρχισα λοιπόν να βγαίνω. Συνέχεια. Ήταν κάτι που τον εκνεύριζε πολύ. Και έβγαινα, έβγαινα, έβγαινα. Από αγώνες της εθνικής μέχρι παρακμιακά μπαρ.

Και κάπου στις γιορτές έρχεται μήνυμα ότι πλέον μπορώ να είμαι ελεύθερη να κάνω ό,τι θέλω. Δώρο. Μάννα εξ ουρανού. Ok, του λέω να είσαι καλά, καλή τύχη. Μια ανακούφιση την ένιωσα. Την ηρεμία που είχα χάσει αυτούς τους μήνες, άρχισα να τη νιώθω και αυτή. Μια γλυκιά γαλήνη απελευθέρωσης. Εκείνος, φυσικά, δεν το εννοούσε και άρχισε τα δικά του. Αλλά εγώ το είχα πάρει πλέον απόφαση και δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσω πίσω. Ήταν ένας πολύ απλός χωρισμός που με δίδαξε πολλά. Να μην κάνω τις χάρες του καθενός γκόμενου, κάτι που το τήρησα στη συνέχεια της ζωής μου.

Η Νίκη Χάγια λέει μόνο την αλήθεια και πάντα την αλήθεια

Για έναν ανεξήγητο λόγο, που ακόμα προσπαθούν να τον βρουν στη NASA και στο MIT, οι άντρες με χωρίζουν. Δεν τους χωρίζω. Ίσως να φταίει ότι είμαι και όμορφη και έξυπνη και ταλαντούχα και πάνω απ' όλα μετριόφρων. Ίσως πάλι να φταίει αυτό που είχε πει κάποτε η Άση Μπήλιου "τους άντρες του ευνουχίζεις". Το έλεγε ο αστρολογικός μου χάρτης. Ήταν ξεκάθαρο.

Γιατί τώρα τα λέω όλα αυτά; Για να σου πω ότι δεν έχω ρίξει πολλές χυλόπιτες στη ζωή μου. Τουλάχιστον face to face (γιατί βέβαια αυτό δεν σας το είπα, αλλά οι άντρες φοβούνται να με πλησιάσουν. Εμένα και τη Naomi). Από τα social media, πάλι, έχω ρίξει για δυο ζωές. Δεν έχω παράπονο.

Λοιπόν, τι έλεγα; Α ναι, ότι δεν έχω ρίξει πολλές χυλόπιτες. Έτσι, η μόνη χυλόπιτα που θυμάμαι να έχω ρίξει στη ζωή μου μέσα σε σχέση είναι στην πρώτη γυμνασίου (μισό λεπτό γιατί άνοιξα το χρονοντούλαπο και βγήκε πολύ σκόνη).

Σπύρο το έλεγαν το άτυχο το παιδί, που έμελλαν τα αυτιά του να ακούσουν το εξής: "Σπύρο, δεν μπορώ να είμαι άλλο μαζί σου (ήμασταν δεν ήμασταν ένα μήνα). Είμαι ερωτευμένη με άλλον. Και αυτός είναι ο Michael Jackson".

Και μετά σου λέει γιατί έχουν ψυχολογικά οι άντρες. Τέλοσπάντων αυτό του είχα πει. Και η αλήθεια είναι πως το εννοούσα (τόσο τζαζ). Τώρα που το σκέφτομαι, με αυτό τον τρόπο ρίχνω χυλόπιτες. Με ειλικρίνεια. Όσο κουλή και να είναι η αλήθεια μου, θα την πω.

Ψυχραιμία ακόμη και στις ακραίες περιπτώσεις κρατάει η Ιωάννα Παχούλη

Ένα πράγμα δεν μπορώ να αντέξω όταν ξεκινάει μια σχέση, όπως φαντάζομαι και οι περισσότεροι φυσιολογικοί άνθρωποι αυτού του πλανήτη. Την πίεση. Έτσι λοιπόν, κατόπιν συζήτησης με τον άμεσα εμπλεκόμενο εκείνη την εποχή, αποφασίστηκε από κοινού να βγαίνουμε χαλαρά -μιας και ήμασταν και οι δυο προσφάτως χωρισμένοι- και όπου μας βγάλει.

Ελάχιστο καιρό μετά, και αφού η "σχέση" είχε ήδη δείξει τα πρώτα προβληματικά σημάδια, έρχεται το κερασάκι στην τούρτα. Μια ωραία πρωία, σηκώνει το μανίκι του και μου δείχνει το αρχικό γράμμα του ονόματος ΜΟΥ χαραγμένο στο χέρι ΤΟΥ! Φίλε, αυτό ήταν το "κάτι χαλαρό" για σένα; Όταν το αντίκρισα, προσπάθησα να του πω με όση ευγένεια και ψυχραιμία έχω ως άνθρωπος ΄ότι μάλλον έχουμε ένα προβληματάκι στη συνεννόηση. Δεν τον ξαναείδα, δε με ξαναείδε.

"Τα μπογαλάκια σου και σε άλλη παραλία", λέει η Έλενα Μπουζαλά

Είμαι άνθρωπος των έργων. Το έχω ξαναπεί, απορώ πώς επιβιώνω ως δημοσιογράφος. Συνήθης τακτική μου, λοιπόν, ύστερα από αρκετή σκέψη και θυμό που όσο μεγαλώνω, μειώνεται (γιατί never a mistake, always a lesson που λέει και η Rihanna), τακτοποιώ ωραία ωραία τα πραγματάκια του.

Αλλού τα χειμωνιάτικα, αλλού τα καλοκαιρινά, όλα καθαρά, καθώς είμαι κυρία μέχρι το τέλος. Τα βάζω μέσα σε μια βαλίτσα και ύστερα τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, που λέει και ο μπαμπάς μου. Κάποιος λιγότερο σημαντικός, έχει πει ότι η ποιότητα μιας σχέσεως που τελείωσε, καθρεφτίζεται στον χωρισμό.

"Θέλω να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια", είπε η Αλεξία Καλογεροπούλου

Αν και συνήθως είμαι ειλικρινής άνθρωπος, έχουν έρθει στιγμές που τα έχω πει τα ψεματάκια μου. Όπως σε μια σχέση που κράτησε χρόνια και δεν μου πήγαινε η καρδιά να χωρίσω. Ήταν εξαιρετικός άνθρωπος, αλλά καταλάβαινα ότι η σχέση αυτή είχε λήξει, άσχετα αν δεν μπορούσα να το παραδεχτώ ούτε καν στον εαυτό μου. 

Ήξερα ότι ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν έτοιμος για γάμο, σε κανένα επίπεδο. Η πρόταση μου βγήκε τελείως φυσικά, τόσο που εξέπληξε και εμένα την ίδια: "Θέλω να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια", του είπα. Και από τότε άρχισε να γίνεται όλο και πιο σκεπτικός και απόμακρος. Τόσο, που στο τέλος ήταν a piece of cake για μένα να πω: "Δεν είμαστε πια όπως παλιά. Καλύτερα να χωρίσουμε". Bitchy? Nope! Δεν το έκανα με κακία.

Εσύ, πώς χωρίζεις συνήθως;