Τα SuicideGirls είναι ελάχιστα Suicide και πολύ Girls

ότι το μοναδικό ξυράφι που έχουν δει στη ζωή τους δεν είναι εκείνο το hip κρεμαστάρι, ότι έχουν ψυχολογικά προβλήματα, ότι μεγάλωσαν δύσκολα χωρίς πατρικό πρότυπο, ότι έχουν αποκλίνουσες συμπεριφορές.

Ακόμα κι αυτό το bicurious είναι της κατηγορίας “όσο πρέπει”. Ακριβώς όσο χρειάζεται για να διεγείρει την αντρική φαντασία και να κάνει το twitter  και pinterest τους πιο hot social προορισμούς. Δηλαδή, εσύ ξέρεις πολλά κορίτσια με κατάθλιψη που να ανανεώνουν social accounts με ζηλευτό επαγγελματισμό;

Τέλος πάντων, δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι το "Suicide Girls: Hard Girls, Soft Light", το νέο βιβλίο των εκδόσεων, όπου εκεί μαθαίνουμε ότι τα κορίτσια τελικά είναι ζόρικα (#sta_lega_gw), δε μασάνε και με λίγο απαλό φωτισμό μπορεί να γίνουν θαύματα. Θαύματα στο ύφος αλλά κυρίως στο ήθος που δίδαξαν οι μεγάλοι φωτογράφοι του είδους, η Ellen Von Unwerth, o Terry Richardson και εσχάτως ο Neil Krug.

Βέβαια για να πούμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, τα Suicide Girls είναι λίγο φάση soft porn με την έννοια ότι μπορεί να βασίζεται στο στιλάκι της Betty Page, το πρώτο fetish pin-up, αλλά κατά βάση είναι website με amateur μοντέλα και όλες τις social προεκτάσεις που είπαμε παραπάνω.

Tέλος πάντων, από τη στιγμή που δεν περνάνε το όριο εμείς μαζί τους. Άλλωστε, όπως είπε και ο τιτανοτεράστιος Chuck Palahniuk (χρειάζεται να πω συγγραφέας του Fight Club) δόξα σοι ο θεός που κάποιος δημιούργησε ένα όνομα που δεν είναι απλώς μια εμπορική οντότητα όπως το eBay ή το Amazon.

Μια πρόγευση εδώ επιτόπου.









Τα υπόλοιπα εδώ!