Γερμανικές εκλογές: Πράσινοι και Φιλελεύθεροι, αταίριαστοι εταίροι

Μπορούν να χωρέσουν στον ίδιο κυβερνητικό συνασπισμό της Γερμανίας, είτε υπό τον Σολτς , είτε υπό τον Λάσετ, οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι;

Νομιμοποιείται το παραπάνω ερώτημα με δεδομένο το προηγούμενο της μετεκλογικής διαπραγμάτευσης του 2017, όπου μετά από διαπραγματεύσεις δύο εβδομάδων οι Χριστιανοδημοκράτες υπό την Μέρκελ συμφώνησαν με τους Πρασίνους και τους Φιλελεύθερους να συγκροτήσουν τρικομματικό κυβερνητικό συνασπισμό;

Τότε ο ηγέτης του FDP Λίντνερ τορπίλισε στο παρά πέντε την συγκρότηση της νέας κυβέρνησης προφανώς με την υπόθεση εργασίας ότι θα εισέπραττε μαζικές εκροές συντηρητικών ψηφοφόρων της CDU-CSU που είχαν απογοητευθεί από το άνοιγμα της Μέρκελ στους προσφυγές το 2015 αλλά κυρίως δεν ήθελαν ως φορολογούμενοι πολίτες να χρηματοδοτήσουν την δημοσιονομική χαλαρότητα των χωρών του Νότου.

Η απάντηση είναι ότι η Ατζέντα του 2021 δεν έχει καμιά σχέση με αυτήν του 2017, με την Πανδημία και την Κλιματική Αλλαγή να είναι οι προκλήσεις που ολοένα και περισσότερο καθορίζουν τις πολιτικές επιλογές των ψηφοφόρων.

Σήμερα οι Πράσινοι αν θέλουν να κεφαλαιοποιήσουν τα εκλογικά τους κέρδη και να διατηρήσουν την ανοδική τους δυναμική που τους χάρισε πριν από λίγους μήνες μια δημοσκοπική πρωτιά πρέπει να διασφαλίσουν ότι το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης εκφράζει τις καταλυτικές ανατροπές που διαμόρφωσαν τόσο η Πανδημία όσο και η Κλιματική Αλλαγή.

Αυτή την φορά αποκτά βαρύνουσα σημασία η κατανομή των υπουργικών χαρτοφυλακίων στους δύο δυνατούς τρικομματικούς κυβερνητικούς Συνασπισμούς .

Μέχρι την Παγκόσμια Χρηματοπιστωτική Κρίση του 2008 και κυρίως την έναρξη της Κρίσης στην Ευρωζώνη το 2010 ο ήσσων εταίρος των δικομματικών κυβερνητικών συνασπισμών αναλάμβανε την Αντιπροεδρία της Κυβέρνησης και το Υπουργείο Εξωτερικών.

Εδώ και μια δεκαετία το Υπουργείο Οικονομικών υποσκέλισε το Εξωτερικών καθιστάμενο εκ των πραγμάτων αποφασιστικής σημασίας για τις σχέσεις του Βερολίνου με την Ε.Ε –Ευρωζώνη και την Διεθνή Σκηνή συνολικά.

Έτσι το δεύτερο σε δύναμη κόμμα ενός τρικομματικού συνασπισμού νομιμοποιείται να ζητήσει το υπουργείο Οικονομικών με το τρίτο να λαμβάνει το υποβιβασμένο σε σπουδαιότητα Υπουργείο Εξωτερικών το οποίο ούτως η άλλως βρίσκεται σταθερά και διαχρονικά υπό την άμεση και εκ του σύνεγγυς εποπτεία της Καγκελαρίας.

Με δεδομένη και την μετωπική σύγκρουση των θέσεων των Πρασίνων με τους Φιλελεύθερους η μάχη για το Υπουργείο Οικονομικών αναμένεται να είναι σκληρή είτε στις διαβουλεύσεις με τον Σολτς, είτε με τον Λάσετ.

Που βρίσκεται το πιο υψηλό πολιτικό κόστος για τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους;

Στην περιχαράκωση στις θέσεις τους που ορίζουν το στίγμα και την ταυτότητα τους;

Η στην με υπαιτιότητα τους κατάρρευση των προσπαθειών για συγκρότηση των τρικομματικών Συνασπισμών Φωτεινός Σηματοδότης (Κόκκινο, Κίτρινο και Πράσινο) και Τζαμάικα (Μαύρο ,

Κίτρινο και Πράσινο όπως η σημαία της ομώνυμης χώρας) , μια αποτυχία που θα οδηγήσει είτε σε νέο Μεγάλο Συνασπισμό είτε σε νέα προσφυγή στις Κάλπες.

Ένα είναι βέβαιο ότι η Γερμανία θα ζήσει μια μετεκλογική διαπραγμάτευση θρίλερ μπροστά στην οποία θα ωχριά ακόμη και το μακρόσυρτο πολύμηνο μετεκλογικό ψυχόδραμα του 2017-18.

Όποια συμφωνία και αν συναφθεί σε επίπεδο κορυφής θα πρέπει να επικυρωθεί από εσωκομματικές διαδικασίες, δημοψηφίσματα και έκτακτα συνέδρια ,που πάντοτε επιφυλάσσουν εκπλήξεις.

Πηγή: iEidiseis.gr