Σε μια πρώτη ανακάλυψη, οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει κρυσταλλικό πάγο νερού γύρω από ένα νεαρό αστέρι που μοιάζει πολύ με τον Ήλιο μας. Αυτό το εύρημα παρέχει άμεσες αποδείξεις που υποστηρίζουν μακροχρόνιες θεωρίες σχετικά με την παρουσία νερού στα αρχικά στάδια του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος.
Η ανακάλυψη έγινε δυνατή από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST), το οποίο παρατήρησε το αστέρι HD 181327, που βρίσκεται περίπου 155 έτη φωτός μακριά.
Το HD 181327 είναι ένα σχετικά νεαρό αστέρι, μόλις 23 εκατομμυρίων ετών, σε σύγκριση με τα 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια του Ήλιου μας. Σε αντίθεση με το ώριμο ηλιακό μας σύστημα, αυτό το αστέρι εξακολουθεί να περιβάλλεται από έναν πρωτοπλανητικό δίσκο συντριμμιών - έναν δακτύλιο σκόνης και πάγου που δεν έχει ακόμη συγχωνευθεί σε πλανήτες.
Χρησιμοποιώντας τον φασματογράφο εγγύς υπερύθρου του JWST (NIRSpec), ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins εντόπισαν κρυσταλλικό πάγο νερού στο δίσκο συντριμμιών. Αυτή η μορφή πάγου νερού είναι παρόμοια με αυτή που βρίσκεται στους δακτυλίους του Κρόνου και των παγωμένων σωμάτων μέσα στη ζώνη Kuiper του δικού μας ηλιακού συστήματος.
Ο Chen Xie, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, εξήγησε ότι «το Webb ανίχνευσε αναμφίβολα όχι μόνο πάγο νερού, αλλά κρυσταλλικό πάγο νερού», τονίζοντας ότι αυτός ο πάγος νερού παίζει ζωτικό ρόλο στη δημιουργία πλανητών. Επεσήμανε επίσης ότι αυτά τα «παγωμένα υλικά μπορούν επίσης τελικά να "παραδοθούν" σε γήινους πλανήτες που μπορεί να σχηματιστούν πάνω από μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια σε συστήματα όπως αυτό».
Κοιτάζοντας στο μέλλον
Αυτή η ανακάλυψη επιβεβαιώνει υπαινιγμούς που παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA το 2008 και ανοίγει νέους δρόμους για τους ερευνητές να μελετήσουν το νερό στον πλανητικό σχηματισμό. Με το JWST και τα επερχόμενα τηλεσκόπια επόμενης γενιάς, οι αστρονόμοι σχεδιάζουν να συνεχίσουν να εξερευνούν δίσκους συντριμμιών και νέα συστήματα για να εμβαθύνουν την κατανόηση του πώς δημιουργούνται οι πλανήτες - και το νερό ζωτικής σημασίας για τη ζωή.
Αυτές οι παρατηρήσεις όχι μόνο βελτιώνουν τα μοντέλα πλανητικού σχηματισμού, αλλά επίσης ρίχνουν φως στην προέλευση της παροχής νερού στους πλανήτες, συμπεριλαμβανομένης της Γης, παρέχοντας ένα παράθυρο στο κοσμικό παρελθόν μας.
