Αλμυρή κολοκυθόπιτα χωρίς φύλλο

"Μαμαλίγκα" στην πατρίδα του πατέρα μου, τη Λαμία. "Ταρκάσι" λίγο παραπέρα, εκεί στη Φωκίδα. "Μπατζίνα" στη Θεσσαλία. "Ζυμαρόπιτα ή ζαρκόπιτα" στην Ήπειρο. 

'Ολες τους παραδοσιακές, γυμνές πίτες, με αλεύρι-χυλό-κουρκούτι-τραχανά-γάλα-γιαούρτι ή αλλιώς τεμπελόπιτες  φιλοξενούνταν συχνά στα ελληνικά τραπέζια και ξεσήκωναν τους ουρανίσκους όσων τις απολάμβαναν.

Μπορεί να ήταν με κολοκύθι, με σπανάκι ή πράσο, με άγρια χόρτα, σίγουρα τυριά και αυγά, αλεύρι ή τραχανά, σίγουρα με διαφοροποιήσεις από τόπο σε τόπο, ωστόσο όλες είχαν την ίδια λογική.

Μια εύκολη και γρήγορη λύση για τις νοικοκυρές μια που δεν χρειάζονταν να ανοίξουν φύλλα και μια νόστιμη λύση για κάθε γεύμα με υλικά τοπικά που βρίσκονταν σε κάθε σπίτι. Εξάλλου, οι πίτες, γενικά, νομίζω ότι ανήκουν στην κατηγορία της κουζίνας του φτωχού.