Διονύσης Καραβέλας: Ο Πυργιώτης τραγουδιστής που ξεσήκωσε τα Γιάννενα

Τον Διονύση – για τους φίλους Σάκη – Καραβέλα, έτυχε να τον γνωρίσω αρκετά χρόνια πριν. Ήταν παιδί που προσπαθούσε να τραγουδήσει ότι άκουγε και του άρεσε... Ο Σάκης μεγάλωσε, έφτασε στα 27 και ένα μέρος από το όνειρό του το έκανε πράξη... Το Πυργιωτόπουλο, γιος του Δημήτρη και της Μαρίας, άνοιξε τα φτερά του και πέταξε, άρπαξε τις ευκαιρίες που του δόθηαν και κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να «γλεντάει» με τη φωνή και τις ερμηνείες του, κάθε βράδυ μια από τις μεγαλύτερες φοιτητουπόλεις της Ελλάδας, τα Γιάνεννα...

Συνέντευξη στο Γιάννη Σπυρούνη

Ο Διονύσης, ασχολήθηκε από μικρός με τη μουσική, όμως το πρώτο Live το έκανε στο 3ο Λύκειο Πύργου, την τελευταία του χρονιά. Ήταν τότε που πήρε το βάφτισμα του πυρός και τον επόμενο χειμώνα, το 2008, ξεκινά τα Live σε μαγαζιά της περιοχής μαζί με το Γιώργο Γουργούρα, τον άνθρωπο που ταίριαξαν πέρα απο φίλοι και μουσικά...

Τα τελευταία χρόνια μαζί όταν ο Γιώργος δεν βρίσκεται στο Λονδίνο για σπουδές, πραγματοποιούν εμφανίσεις σε γνωστά μαγαζιά όπως το Βρυνιώτη στον Αγ. Ανδρέα Πύργου, στο «Μπουκιά και Θάλασσα» στο Παλούκι, αλλά και στο Duomo στην καρδιά του Πύργου...

Πότε ήταν η πρώτη επαφή σου με το τραγούδι; - Φήμες λένε πως τραγουδάς από την ώρα που γεννήθηκες…

Η επαφή μου με τη μουσική γενικότερα, ξεκινάει σε πολύ μικρή ηλικία. Πάντα στο σπίτι υπήρχε ένα μουσικό όργανο που θα το ταλαιπωρούσα, άλλα και το ραδιόφωνο ήταν συνέχεια στη διαπασών, προσπαθώντας να τραγουδήσω αυτά που άκουγα. Όμως όλα ξεκίνησαν όταν οι γονείς μου με έστειλαν στο Ωδείο για να μάθω κάποιο όργανο και συγκεκριμένα μπουζούκι.

Το πρώτο σου μπουζούκι ήρθε πολύ νωρίς στη ζωή σου. Τι ρόλο έπαιξε στη διαμόρφωση του μουσικού σου χαρακτήρα; Ποιοι άνθρωποι της μουσικής συνέβαλαν στην ανάδειξή σου;

Στην ηλικία των εννέα λοιπόν απέκτησα το πρώτο μου μπουζούκι! Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν το συμπάθησα πάρα πολύ, παρόλο που λατρεύω τον ήχο του. Σίγουρα όμως επηρεάστηκα από αυτά τα ακούσματα και για αυτό πήρα τον «λαϊκό» δρόμο που λένε. Βέβαια σ’ αυτό με βοήθησαν πολύ όλοι οι δάσκαλοι που είχα κατά καιρούς στο μπουζούκι με το να με μυήσουν σε λαϊκά και ρεμπέτικα μονοπάτια!

Κάθε ανερχόμενος τραγουδιστής έχει τα είδωλά του. Ποια είναι τα δικά σου αγαπημένα ακούσματα;

Μπορώ να σου πω ότι ακούω όλα τα είδη μουσικής και προσπαθώ να αφομοιώνω στοιχεία από διάφορους τραγουδιστές και διάφορες κουλτούρες. Όμως, τα ινδάλματα μου είναι σίγουρα από την εγχώρια μουσική σκηνή και είναι αρκετά. Αλλά θα μπορούσα να σου πω ότι ξεχωρίζω τους Αντώνη Βαρδή, Γιάννη Πάριο αλλά και τον Αντώνη Ρέμο.

Η Ηλεία υπήρξε μια περιοχή όπου τα μπουζούκια, γνώρισαν τεράστια άνθιση για δεκαετίες. Πως σου φαίνεται που σήμερα δεν διαθέτει χώρους αντάξιους του ένδοξου παρελθόντος;

Δυστυχώς, δεν πρόλαβα αυτήν την εποχή στην περιοχή μας κι αυτα που ξέρω είναι κυρίως ιστορίες απο μεγαλύτερους. Με στεναχωρεί το γεγονός ότι η περιοχή μας δεν διαθέτει έναν τέτοιο χώρο, αλλα γενικά η περιοχή μας δεν διαθέτει τίποτα.Όλα σβήνουν σ’αυτο τον τόπο. Γενικά η Ηλεία είναι πολύ πίσω καλλιτεχνικά και όχι μόνο στο θέμα της μουσικής. Στο θέμα μας όμως, το κακό είναι γενικό. Ο κλάδος σε όλη την Ελλάδα αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα.

Οι σπουδές στο Φυσικό, ανοίγουν το κεφάλαιο “Ιωάννινα”. Αληθεύει πως πήγες για φαγητό και βρέθηκες με μικρόφωνο στο χέρι;

Χα χα χα χα, κάπως έτσι!! Ήρθα στα Γιάννενα το 2008 για να σπουδάσω στο Φυσικό κι ένα βράδυ βγήκαμε σε ένα μαγαζί που είχε καραόκε. Το ένα ποτήρι έφερε το άλλο και στο τέλος έφερε και το μικρόφωνο. Τραγούδησα, το αφεντικό με πλησίασε, μου ζήτησε το τηλέφωνο μου και μετά από λίγο καιρό ξεκίνησα να τραγουδάω εκεί. Έτσι ξεκίνησα στο «Μώβ» κι έμεινα εκεί για 4,5 χρόνια.

Πρώτες εμπειρίες, αντιδράσεις του κόσμου, όταν βγαίνεις σε μια από τις μεγάλες μουσικές σκηνές, της φοιτητούπολης…

Στην αρχή είχα τρελό άγχος, δεν είχα ξανατραγουδήσει σε τόσο κόσμο και πόσο μάλλον μόνος μου. Το σχήμα των τραγουδιστών απαρτίζονταν από εμένα και μια κοπέλα, και καταλαβαίνεις πως μεγάλο μέρος της βραδιάς κρεμόταν πάνω μου. Σιγά σιγά προσαρμόστηκα λύθηκα και ο κόσμος με αγκάλιασε παρ’ όλο που ήμουν πιτσιρίκι 18 χρονών. Τα βράδια μας περνούσαν υπέροχα και ομολογώ ότι απέκτησα μεγάλο ρεπερτόριο σ’ αυτό το μαγαζί.

Στην πορεία γίνεσαι μέλος της “Παρέας”. Μια περίοδος επιτυχημένη, τόσο που ζητούν να επιστρέψεις στο σχήμα και μετά το στρατό. Τι αφήνει πίσω αυτή η εμπειρία;

Μετά από 4,5 χρόνια στο «Μωβ» έρχεται η πρόταση της «Παρέας». Μεγάλο βήμα για μένα καθώς ήταν και είναι, το καλύτερο μαγαζί της πόλης! Τελικά αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή που έκανα. Βρισκόμουν σ’ ένα υπέροχο μαγαζί, με φοβερούς συνεργάτες, μα πάνω απ’ ολα με καλούς φίλους. Περάσαμε δυο υπέροχες χρονιές, φανταστικές θα έλεγα και όταν αποφάσισα να φύγω φαντάρος στεναχωρήθηκα που χώρισαν οι δρόμοι μας. Είχαμε μια επαφή όσο ήμουν στρατό τους είπα ότι σκέφτομαι να γυρίσω. Έτσι, μόλις απολύθηκα, τα βάλαμε κάτω, τα βρήκαμε και πήρα την απόφαση να επιστρέψω.

Ο επόμενος χειμώνας που θα σε βρει; Τι σχεδιάζεις;

Ομολογώ ότι ακόμα ψάχνομαι. Το πιο πιθανό σενάριο είναι να είμαι πάλι στα Γιάννενα, αλλα εάν έρθει κάποια πρόταση απο κάποια άλλη πόλη σίγουρα θα την εξετάσω πολύ σοβαρά. Μέσα στο καλοκαίρι θα ξέρουμε!

Πως πρέπει να είναι ο τραγουδιστής του σήμερα; Τι πρέπει να κάνει, τι πρέπει να προσέξει στο χτίσιμο της καριέρας του;

Νομίζω πως δεν μπορώ να σου απαντήσω σ’ αυτη την ερώτηση με ακρίβεια. Είναι πολλά. Προσωπικά όμως θεωρώ ότι χρειάζεται πολλή μελέτη, να είσαι υπομονετικός, κοινωνικός, να αγαπάς αυτό που κάνεις και πάνω απ’ όλα να είσαι τυχερός.

Στα reality - talent shows πιστεύεις; Μπορούν να αναδείξουν ή να “κάψουν” ‘ένα ταλέντο;

Τα reality δεν με εντυπωσίασαν ποτέ. Και είναι πολλά τα παραδείγματα με καλές φωνές που χάθηκαν μέσα απ’ αυτά. Όμως πλέον είναι η μοναδική διέξοδος για έναν καλλιτέχνη να τον ακούσουν δυο άνθρωποι παραπάνω και να κάνει πέντε γνωριμίες που θα τον βοηθήσουν να ανέβει, οπότε έχω αρχίσει να τα βλέπω με άλλο μάτι...

Σε ευχαριστώ πολύ...