Έλενα Βλαχαντώνη: "Η ταχύτητα αποτελεί το οξυγόνο μου."

Συνέντευξη στη Μαρία Καραντώνη

Ποιος σας είπε ότι οι αγώνες αυτοκινήτου είναι γένους αρσενικού; Απατάστε, αν έχετε αυτή την αντίληψη και η Έλενα Βλαχαντώνη

αποδεικνύει τα τελευταία χρόνια, ότι «μια γυναίκα όλα τα μπορεί».
Η Έλενα, λάτρης της ταχύτητας κι έχοντας πάρει το «βάπτισμα του πυρός» σε μεγάλους αγώνες στο Ράλλυ Ακρόπολις του 2010, μιλάει σήμερα στην Πρωινή και για το αγαπημένο της άθλημα, αποκαλύπτοντας τα μυστικά του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

- Σπάνια βλέπουμε γυναίκα να έχει «τρέλα» με το μηχανοκίνητο αθλητισμό. Εσένα ποια «ερεθίσματα» σε ώθησαν σ’ αυτό; Είχες κάποιο πρότυπο;

«Στην ηλικία των 6 ετών με πήγε ο πατέρας μου να παρακολουθήσω το τοπικό αγώνα στη Σμέρνα και από εκεί κόλλησα το μικρόβιο... Έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με το πανελλήνιο πρωτάθλημα καρτ όπου συμμετείχα με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό μου. Πρότυπο αποτελεί ο πατέρας μου για το πάθος, την επιμονή και την αγάπη που τρέφει για το μηχανοκίνητο αθλητισμό».

- Το γεγονός ότι είσαι γυναίκα, σου έχει δημιουργήσει πρόβλημα στην αγάπη σου για τα αυτοκίνητα; Έχει διαπιστώσει ποτέ διαφορετική αντιμετώπιση εν συγκρίσει με τους άντρες;

«Το γεγονός, ότι το ράλλυ είναι ένα ανδροκρατούμενο σπορ, όχι μόνο δεν με είχε πτοήσει αλλά εισπράττοντας τόσα χρόνια θετική ενέργεια και σχόλια με κάνουν να βελτιώνομαι. Και απ’ τους φίλους και συναθλητές είχα αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση απ’ τα πρώτα μου βήματα».

- Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το συγκεκριμένο σπορ; Και ποιος ήταν ο «δάσκαλός» σου;

«Ξεκίνησα σε ηλικία των 15 ετών με το πατέρα μου στο ρόλο του πλοηγού σε αγώνα που διοργάνωσε η ΑΟΛΑΠ και τρέξαμε για πρώτη φορά στο Ολυμπιακό ραλλυ το 2010. Ο δάσκαλος μου ήταν ο Λωρης Μελετόπουλος (ΕΛΕΜ), συνοδηγός του Άρη Βωβού, ο οποίος με βοήθησε πολύ και ήταν αυτός που με καθοδήγησε να συνοδηγήσω αγωνιστικό αυτοκίνητο».

- Ποια είναι κατ’ εσέ η μεγαλύτερη έως τώρα επιτυχία σου;

«Η μεγαλύτερη μου επιτυχία ήταν στον αγώνα της Κρεμαστής, τον οποίο διοργάνωσε η art of speed, και με οδηγό το Γιάννη Τασιόπουλο με cintroen saxo vts, κατακτήσαμε την δεύτερη θέση γενικής κατάταξης, ενώ ήμασταν πρώτοι στην Α5 καιF2 κατηγορίες».

- Για ποιον αγώνα προετοιμάζεσαι αυτή την περίοδο και τι μπορούμε να περιμένουμε από την Έλενα;

«Ο επόμενος αγώνας είναι το ραλλυ Παλλάδιο που προσμετράτε στο ασφαλτινο πρωτάθλημα. Η ομάδα μου και εγώ θα επιδιώξουμε ένα καλό τερματισμό και ένα καλό χρόνο. Τη φετινή χρονιά μου είναι δύσκολο να ακολουθησω ολο το χωμάτινο πρωτάθλημα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.

- Τι σημαίνει ο όρος «ταχύτητα» για σένα;

«Η ταχύτητα αποτελεί πλέον το οξυγόνο μου, όπως και η αίσθηση της αδρεναλίνης και της επικινδυνότητας απ’ το πρωτο “GO” της εκκίνησης μέχρι τη τελευταία στροφή και τη καρό σημαία».

- Πόσο εύκολο είναι να ασχοληθεί κάποιος ενεργά με το μηχανοκίνητο αθλητισμό στην περιοχή μας;

«Στη περιοχή μας γίνονται αγώνες. Όμως δεν υπάρχει μεγάλη συμμέτοχη. Υπάρχουν δυο λέσχες, οι οποίες κάνουν ότι μπορούν για να στήσουν αγώνες. Πιστεύω θα έκανε καλο να υπήρχε μεγαλύτερη διαφήμιση για τους αγώνες, ώστε προσελκύσουμε περισσότερους αγωνιζομένους και θεατές στις ειδικές μας».

- Είναι ακριβό σπορ;

«Οι αγώνες αυτοκίνητου είναι από τα ακριβότερα σπορ. Εάν δεν υπάρχουν χορηγίες δεν μπορεί να γίνει ευκόλως αγώνας. Είναι πάρα πολλά τα έξοδα τα αυτοκίνητου από το να το φτιάξεις από την αρχή μέχρι να φτάσεις να δηλώσεις συμμέτοχη. Βέβαια με την κρίση υπάρχουν λίγες χορηγίες και το αποτέλεσμα είναι να έχουν μειωθεί αισθητά οι συμμέτοχες στους ελληνικούς αγώνες γενικότερα».

- Πόσο σημαντική είναι η «χημεία» ανάμεσα στα δύο μέλη ενός πληρώματος;

«Η χημεία με τον οδηγό ειναι από τα πιο σημαντικά. Το πλήρωμα να έχει σωστο δέσιμο εξ αρχής και έτσι έρχεται η επιτυχία και ακόμα και στα δύσκολα, αν υπάρχει δέσιμο στο πλήρωμα μπορεί να στηρίξει ο ένας τον άλλο και στην αποτυχία ή σε μια κακιά στιγμή. Και τέλος μέσα από τους αγώνες έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους- συναθλητές και έχουμε γίνει πάρα πολύ καλοί φίλοι».

- Θα ήθελες να ευχαριστήσεις κάποιους- ον για όσα έχεις πετύχει έως τώρα;

«Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω το πάτερα μου Γιάννη Βλαχαντωνη που με ακολουθει και με στηρίζει σε όλους μου τους αγώνες, το δάσκαλο μου Λωρυ Μελετοπουλο (ΕΛ-ΕΜ), τους οδηγούς μου Γιάννη Τασσιοπουλο, Γιάννη Ζουνη, Θοδωρή Βούλγαρη και Σπύρο Δεδεγκηκα που με εμπιστεύονται και φυσικά ολo τοteam, καθώς η βοήθειά τους είναι πολύτιμη».