Ολυμπία Οδός: 90 εκατ. αποζημίωση αλλά . . . χωρίς δρόμο

ελάχιστους δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Το τελευταίο μάλιστα γίνεται φανερό σε ολοένα και περισσότερες περιπτώσεις δημόσιων ή συγχρηματοδοτούμενων έργων.

 

Αποζημιώσεις

Στην περίπτωση του αυτοκινητοδρόμου Ελευσίνα-Κόρινθος-Πάτρα-Πύργος-Τσακώνα,  το Δημόσιο καλείται να πληρώσει «τσουχτερές» αποζημιώσεις, επειδή με υπαιτιότητά του καθυστέρησε να ξεκινήσει η παραχώρηση. Οι απαλλοτριώσεις δηλαδή, δεν πραγματοποιήθηκαν, βάσει του προβλεπόμενου από τη σύμβαση παραχώρησης χρονοδιαγράμματος, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση ή εκκρεμούν ακόμη.

Έτσι, οι δαπάνες, που η Ολυμπία Οδός Α.Ε. πραγματοποίησε λόγω της κωλυσιεργίας του Δημοσίου, ξεπερνούν τα 90 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με σχετική απόφαση του υπουργείου Υποδομών. Ποσό το οποίο θα πρέπει να εκταμιευθεί από τα κρατικά ταμεία για να καταβληθεί ως αποζημίωση στην παραχωρησιούχο κοινοπραξία του έργου.

Και στην περίπτωση του άξονα Κόρινθος-Τρίπολη-Καλαμάτα και κλάδου Λεύκτρο – Σπάρτη το Δημόσιο καλείται να πληρώσει περίπου 40 εκατ. ευρώ, ως αποζημίωση για μη έγκαιρη απελευθέρωση των απαιτούμενων χώρων.

Τα «πέναλτι» που καλείται να πληρώσει το Δημόσιο αποτελούν ουσιαστικά την «κορυφή του παγόβουνου», καθώς η μη έγκαιρη παράδοση των απαιτούμενων εκτάσεων υπήρξε ένας από τους βασικότερους λόγους για τους οποίους οι κατασκευαστικές εργασίες έχουν σταματήσει στους τέσσερις από τους συνολικά πέντε αυτοκινητοδρόμους.

Η καθυστερημένη δηλαδή υλοποίηση των απαλλοτριώσεων, αναχαίτισε την πρόοδο ολοκλήρωσης των έργων. Ως αποτέλεσμα, οι προβλεπόμενες από τις συμβάσεις προθεσμίες περάτωσης των projects  δεν τηρήθηκαν, γεγονός που -μεταξύ άλλων- αποτέλεσε την αφορμή για τη διακοπή της χρηματοδότησης των έργων από τις τράπεζες.

Αλλά και μικρότερου μεγέθους έργα, εμφανίζουν αντίστοιχη εικόνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το έργο, προϋπολογισμού περίπου 742,5 χιλ. ευρώ, της δημιουργίας κοινόχρηστων χώρων σχεδίου πόλης σε περιοχή της Καλαμάτας.

Το Δημόσιο, εν προκειμένω ο Δήμος Καλαμάτας, δεν επέδειξε συνέπεια στην υλοποίηση των οικονομικών υποχρεώσεών του και η κοινοπραξία ζήτησε να διαλυθεί η σύμβαση και να αποζημιωθεί. Πλέον, το Δημόσιο όχι μόνον έχει να διαχειριστεί ένα ημιτελές έργο, αλλά και να καταβάλλει αποζημίωση!

 

Σε κλοιό διαιτησίας

Με τη… δεξιά του Δημοσίου να μην γνωρίζει τι ποιεί η αριστερά, ολοένα και περισσότεροι παραχωρησιούχοι προσφεύγουν στη διαιτησία, σε μία προσπάθεια να διεκδικήσουν τα νόμιμα δικαιώματά τους.

Στην περίπτωση της Μορέας Α.Ε., η μη έγκαιρη απελευθέρωση του τμήματος Παραδείσια-Τσακώνα, αύξησε τις δαπάνες μεταφοράς υλικών και γι’ αυτό η κοινοπραξία προσέφυγε στη διαιτησία, ζητώντας αποζημίωση της τάξης των 9 εκατ. ευρώ.

Στον άξονα ΠΑΘΕ Μαλιακός - Κλειδί, η κοινοπραξία Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου προσέφυγε επίσης, στη διαιτησία, διεκδικώντας να αναγνωριστεί ότι το Δημόσιο είναι υπαίτιο για την αναστολή της χρηματοδότησης του έργου.

Η προσφυγή στη διαιτησία πέραν της εμπλοκής που προκαλεί στην ομαλή εκτέλεση ενός project, συνεπάγεται, καταρχάς, σημαντικά έξοδα για δικηγορικές αμοιβές. Και, όπως έχει αποδειχτεί σε προγενέστερες περιπτώσεις (π.χ. υποθαλάσσια αρτηρία Θεσσαλονίκης) το Δημόσιο καλείται τελικά να βάλει βαθιά το χέρι στην (άδεια) τσέπη…