Το ελληνικό σπαράγγι κατακτά τις αγορές του εξωτερικού

Μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλές λαχανικό στην εγχώρια αγορά, ωστόσο το ελληνικό σπαράγγι έχει κατακτήσει τις ευρωπαϊκές αγορές, αντιμετωπίζοντας με επιτυχία τον έντονο

ανταγωνισμό των υπόλοιπων χωρών. Εξάλλου, όλη σχεδόν η παραγόμενη ποσότητα στην Ελλάδα συσκευάζεται και εξάγεται στη γερμανική κυρίως αγορά.

Και παρόλο που τα τελευταία χρόνια η καλλιέργεια σπαραγγιού δείχνει να έχει χάσει μέρος της δυναμικής που είχε αναπτύξει στις δεκαετίες του '80 και του '90, οι προοπτικές που συνεχίζει να εμφανίζει το σπαράγγι παραμένουν ιδιαίτερα σημαντικές. Πέραν των μεγάλων περιθωρίων ανάπτυξης που παρουσιάζει η εγχώρια αγορά, το ελληνικό σπαράγγι -παρά τον εντεινόμενο ανταγωνισμό- παραμένει άκρως ελκυστικό στις ευρωπαϊκές αγορές.

Οντας εξασφαλισμένη η διάθεση της εγχώριας παραγωγής σπαραγγιών -δεδομένου ότι το 90% της παραγόμενης εν Ελλάδι ποσότητας στέλνεται στις αγορές του εξωτερικού και ειδικότερα της Γερμανίας- η καλλιέργεια αυτή μπορεί να προσφέρει ένα καλό εισόδημα.

Αυτό που τονίζουν οι γνώστες της αγοράς αυτής είναι ότι οι Ελληνες σπαραγγοκαλλιεργητές, που έχουν το προνόμιο των καλύτερων εδαφοκλιματικών συνθηκών για την καλλιέργεια του σπαραγγιού, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η συνένωση δυνάμεων και η συγκρότηση ισχυρών ομάδων παραγωγών δημιουργεί ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις ξένες αγορές, που επιζητούν μεγάλες ποσότητες για την επίτευξη συμφωνιών σε συμφέρουσες τιμές για τους καλλιεργητές.

Το ελληνικό σπαράγγι παράγεται από δεκάδες ομάδες παραγωγών και αγροτικούς συλλόγους και αυτό, όπως αποδεικνύεται στο πέρασμα των τελευταίων ετών, μοιάζει να αποτελεί και την «αχίλλειο πτέρνα» του.

Στη βόρεια Ελλάδα υπάρχει πληθώρα ομάδων παραγωγών και όπως πολλοί επισημαίνουν, είναι σαφές ότι δεν χρειάζονται τόσο πολλές ομάδες παραγωγών. Η πολυδιάσπαση του όγκου παραγωγής στη χώρα μας δεν εξασφαλίζει διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στις αγορές του Μονάχου, όπου κατά κύριο λόγο οδηγείται το ελληνικό σπαράγγι.

Μπορεί η ποιότητα να θεωρείται ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της Ελλάδας, καθώς τα ελληνικά σπαράγγια καλύπτουν τους όρους εμπορίας που έχει θέσει η Ε.Ε., ωστόσο η πολυδιάσπαση των παραγωγών αποτελεί ένα από τα βασικότερα μειονεκτήματα της ελληνικής αγοράς.

Σήμερα η συνολική καλλιεργήσιμη έκταση στην Ελλάδα κυμαίνεται κοντά στα 40.000 στρέμματα, ενώ τα κυριότερα κέντρα παραγωγής σπαραγγιού βρίσκονται στα Γιαννιτσά, στην Καβάλα, την Ημαθία, την Εδεσσα, την Ορεστιάδα, την Αιτωλοακαρνανία και την Ξάνθη. Στο σύνολό τους οι εξαγώγιμες ποσότητες είναι πλήρως πιστοποιημένες, μέσω της εφαρμογής συστημάτων ολοκληρωμένης διαχείρισης.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει οι ενδιαφερόμενοι καλλιεργητές να δίνουν:

• Στη συσκευασία, όπου σταθερή επιδίωξη πρέπει να είναι η ανταγωνιστική ποιότητα.
• Στον ανταγωνισμό των αποστολών με ισορροπημένη τροφοδότηση του εσωτερικού της Γερμανίας.
• Στον τρόπο εμπορίας.
• Στη διευκόλυνση των εξαγωγών με μείωση του χρόνου που απαιτείται ώστε το προϊόν να φτάσει άμεσα στην αγορά.
• Στη στενή συνεργασία μεταξύ των εξαγωγικών φορέων και γιατί όχι στη συνένωσή τους

Τα σημαντικά όπλα των αγροτών για την επικράτηση των ελληνικών σπαραγγιών στη μάχη που εκτυλίσσεται στις αγορές είναι: επιλογή εκλεκτών ποικιλιών, σωστή προπαρασκευή του εδάφους, επιμελημένη εγκατάσταση της φυτείας, ενδεδειγμένη καλλιεργητική τακτική ως τη συγκομιδή και επιμελημένη συλλογή και συσκευασία των βλασταριών σπαραγγιού.

Σημεία-κλειδιά για την ανάκαμψη του τομέα τόσο σε παραγωγικό όσο και σε εμπορικό επίπεδο τα οποία τέθηκαν επί τάπητος κατά τη διάρκεια του συνεδρίου ήταν τα εξής:

• Η μείωση στα κόστη παραγωγής σπαραγγιού, σε συνδυασμό με φιλικές προς το περιβάλλον μεθόδους καλλιέργειας.
• Η ανάπτυξη πιο παραγωγικών ποικιλιών και κατάλληλων για αυτοματοποιημένη συγκομιδή.

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ