Το brain - drain του Χάρη . . .

Όταν θα φύγεις...

θα μάθω ν’ακολουθω την σκιά μου...

Θυμάμαι όταν γεννήθηκες και σε είδα στην αγκαλια της μάνας σου χάρηκα τόσο και ήθελα να έχεις όλα τα καλα του κόσμου...

Και τα είχες...

Στερήθηκα πολλα αλλά όταν σ’αγκαλιαζα σου έδινα το χρυσάφι του κόσμου...

Σε καμάρωνα που προσπαθουσες και έκανα όνειρα πως θα γερνάω μαζί σου...

Και ας μου έλεγαν πως τα παιδιά ειναι πουλιά και πετάνε...

Εγώ ήθελα να σε βλέπω...

Οπως σε είδα στην ορκομωσία με τους καθηγητες σου να λένε τα καλυτερα...

Και τώρα φεύγεις.

Η μικρή μας πόλη δεν μπόρεσε να σε κρατήσει και στο εξωτερικό θα φτιάξεις το μέλλον σου...

Εκεί τουλάχιστον οι άνθρωποι μετράνε τις αξίες και εκτιμούν το δίκαιο... Σέβονται τους άλλους.

Εδώ τι θα έκανες;...

Με παρακάλια και υποταγή θα έβρισκες μια θεσούλα και θα έτρεχες στην ανασφάλεια του αύριο...

Στο καλο...

Αυτή η πόλη ερημωσε... Τα όνειρα σας γραμμένα στον πίνακα ανακοινώσεων του Υπουργείου περιμένουν τον παραλήπτη...

Και θα περιμένουν...

Και όταν ακούσεις πως ο Υπουργός έγινε Επίτιμος Δημότης της πόλης σου ακύρωσε την επιστροφή σου...

Μείνε εκεί...

Αυτό θέλουν...

Καλημερα