Αφιέρωμα: Πάσχα στην Ελλάδα - Ήθη και έθιμα από την Κρήτη ως τον Έβρο

Για όσους αποφάσισαν, κυρίως, λόγω της οικονομικής κρίσης να μείνουν στο σπίτι ή εξαιτίας της απεργίας των ναυτεργατών αναγκάστηκαν να ακυρώσουν τις κρατήσεις τους,

μπορούν έστω και μέσα από την οθόνη του υπολογιστή τους να δουν πώς αυτές οι άγιες ημέρες του Πάσχα τιμούνται με λαμπρότητα σε όλη την Ελλάδα. Είναι αξιοσημείωτο, άλλωστε, ότι η μοναδικότητα του ελληνικού Πάσχα έγκειται στο γεγονός ότι τα διαφορετικά ήθη και έθιμα ανά τόπους δημιουργούν μια πολύχρωμη παλέτα στην πολιτιστική μας παράδοση της οποίας τα χρώματα παρά τα χρόνια, διατηρούνται ζωηρά και αναλλοίωτα. Αν λοιπόν, ψάχνετε για αποδράσεις της τελευταίας στιγμής ή θέλετε να «ονειρευτείτε» τις διακοπές του 2013, μπορείτε να πάρετε μια μικρή γεύση παρακάτω.

Μακεδονία και Θράκη
Στη Μακεδονία και τη Θράκη συναντάμε έθιμα που καταρχάς προκαλούν εντύπωση μόνο και μόνο από το όνομά τους. «Για βρέξ' Απρίλη μ'», «Του Μαύρου Νιου τ' αλώνι» και φυσικά, το γνωστό «Κάψιμο του Ιούδα».

Μακεδονία
Αναλυτικότερα, στην κοινότητα Λιμεναρίων  της Θάσου, αναβιώνει ένα πανάρχαιο έθιμο με όνομα «Για βρέξ' Απρίλη μ'» που γιορτάζεται την τρίτη ημέρα του Πάσχα. Αν είστε λάτρεις του χορού, τότε θα διασκεδάσετε με την ψυχή σας, αφού σε αυτό το έθιμο παρευρίσκονται συγκροτήματα απ' όλη την Ελλάδα, όπου χορεύουν διάφορους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς μέχρι τελικής πτώσης.

Από την άλλη, για όσους είναι «χορευταράδες», αλλά προτιμούν να εκφράζονται σε πιο στενό κύκλο, το έθιμο εν ονόματι «Του Μαύρου Νιου τ' αλώνι» που το συναντάμε την τρίτη ημέρα του Πάσχα στην Ιερισσό της Χαλκιδικής, -στην ομώνυμη τοποθεσία πάνω στους λόφους-, είναι ακριβώς στα μέτρα τους. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας, οι γεροντότεροι αρχίζουν τον χορό, ενώ σιγά - σιγά συμμετέχουν όλοι οι κάτοικοι με αποτέλεσμα πολλές φορές ο χορός αυτός να έχει μήκος τετρακόσια μέτρα.

Συγκεκριμένα, τραγουδούν και χορεύουν όλα τα πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον "Καγκελευτό" χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Ο χορός περνά κάτω από δάφνινη αψίδα όπου υπάρχουν όπου υπάρχουν δύο παλικάρια με υψωμένα σπαθιά και μόλις φτάσει περίπου στη μέση του τραγουδιού διπλώνεται στα δύο με τους χορευτές να περνούν ο ένας απέναντι από τον άλλο για τον τελευταίο χαιρετισμό. Ακόμη, κατά τη διάρκεια της γιορτής μοιράζονται σε όλους  τους παρευρισκομένους καφές που βράζει σε μεγάλο καζάνι, ο λεγόμενος "ζωγραφίτικος", τσουρέκια και αυγά. Ο ίδιος χορός, τέλος, επαναλαμβάνεται το απόγευμα στην κεντρική πλατεία του χωριού.

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ