Ηλεία: Ζώντας σε μια μισογκρεμισμένη τρώγλη

Άθλιες συνθήκες διαβίωσης δίχως ρεύμα για τριμελή οικογένεια στην Ανδραβίδα - Παλεύει με περίσσια αξιοπρέπεια να σταθεί όρθια

Του Γιάννη Σπυρούνη

Σε συνθήκες εξαθλίωσης ζει μια τριμελής οικογένεια στην πόλη της Ανδραβίδας. Σε μικρή απόσταση από το κέντρο, η εν λόγω οικογένεια – όπου για ευνόητους λόγους – διατηρείται η ανωνυμία της, προσπαθεί να σταθεί ανάμεσα στα χαλάσματα. Ο πατέρας υπερήλικας, άνω των 80 ετών, που στο παρελθόν έχει υποστεί εγκεφαλικό, αδύναμος να προσφέρει οτιδήποτε. Η μητέρα προσπαθεί να στηρίξει όπως όπως τη φαμίλια της και ο γιος, απελπισμένα αναζητά μια δουλειά. Ακόμα και οι σπουδές που έχει κάνει και υπό προϋποθέσεις μπορούν να του προσφέρουν ένα σίγουρο μεροκάματο, έχουν καταστεί σήμερα «όπλο ανενεργό». Ωστόσο η οικογένεια πασχίζει με περίσσια αξιοπρέπεια να σταθεί όρθια και να παλέψει για τη ζωή… Τη ζωή που δεν της έχει χαριστεί…

«Το ρεύμα μας το έχουν κόψει από τον περασμένο Σεπτέμβριο» μας λέει η μητέρα. Και απορούμε γιατί σε περιοχές που βρίσκονται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης όπως ο δήμος Ανδραβίδας – Κυλλήνης, η ίδια η ΔΕΔΔΗΕ έχει ανακοινώσει πως στηρίζει τους πληγέντες πολίτες. «Ο γιος μου λόγω της φτώχιας μας λαμβάνει ένα βοήθημα» αναφέρει και αυτό είναι το μοναδικό τους στήριγμα. Η οικογένεια ζει σχεδόν από τότε που γεννήθηκε ο γιος, εδώ και 26 χρόνια σε ένα λυόμενο που πλέον διαλύεται και ένα μικρό σπίτι, ακριβώς δίπλα μισογκρεμισμένο. «Ένα δωματιάκι είναι το λυόμενο που δεν μας χωράει» λέει με παράπονο η γυναίκα και μας δείχνει την κατάσταση στο εσωτερικό του παλιού σπιτιού δίπλα που μοιράζονται όσους χώρους έχουν απομείνει όρθιοι. Η τουαλέτα δεν έχει τοίχο… Μια λαμαρίνα χωρίζει από το υπόλοιπο μισογκρεμισμένο σπίτι…

Ο χειμώνας εκεί είναι μαρτυρικός και η ζέστη που φέρνει η άνοιξη βάλσαμο υπό τις συνθήκες διαμονής τους. «Ο άντρας μου κοιμάται στο δωμάτιο που έμεινε στο παλιό σπίτι και εγώ με το γιο μου στο λυόμενο. Και αυτό δεν είναι δικό μας, ένας ξάδερφός μου μας το παραχώρησε…». Όποιος μπορεί βοηθά την οικογένεια. Γείτονες, φίλοι, ακόμα και ο δήμος… Αλλά η όποια βοήθεια καλύπτει κάποιες από τις βασικές ανάγκες. «Το ρεύμα δεν μπορεί κανείς να μας το βάλει» αναφέρει με απόγνωση η γυναίκα.

Ο γιος της έχει σπουδάσει. Μπορεί να βρει δουλειά, αλλά με προϋποθέσεις. Προϋποθέσεις που αυτή τη στιγμή δεν ισχύουν. Αναζητώντας δουλειά ακόμα και σε χωράφια, φεύγει από τις πόρτες που χτυπά, άπρακτός και απογοητευμένος… Κι όμως. Η ελπίδα για αυτή την οικογένεια μπορεί να ανατείλει. Αρκεί να υπάρξει μια μικρή βοήθεια στο να βρει ο γιος δουλειά και να παλέψει με τα δικά του χέρια για το αύριο.

Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να βοηθήσει, είναι δυνατόν να απευθυνθεί στην Τοπική Κοινότητα Ανδραβίδας και στην πρόεδρο όπου το πρόβλημα είναι γνωστό, αλλά και στο δήμο Ανδραβίδας – Κυλλήνης. Ήδη μια οικογένεια από τα Λεχαινά, έχει επιδείξει ενδιαφέρον, όμως η προσπάθεια όλων για την οικογένεια αυτή, μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα…