Μηνύματα για την επέτειο του Πολυτεχνείου

Διαβάστε εδώ τα μηνύματα που έστειλαν φορείς της πόλης του νομού και της Περιφέρειας για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Το μήνυμα του δημάρχου Πύργου Μάκη Παρασκευόπουλου

«Η μεγάλη θυσία των αγωνιστών του Πολυτεχνείου που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά, εξακολουθεί  να αποτελεί φωτεινό σύμβολο για τον ελληνικό λαό. Και αν σήμερα τιμούμε εκείνους τους ανθρώπους, είναι γιατί ο αυθεντικός αγώνας τους ήταν και είναι ένα πολύτιμο κομμάτι όλων:

Της πατρίδας που λάτρευαν και τίμησαν, της δικαιοσύνης για τα μικρά και τα μεγάλα, της μάχης για την ελευθερία, για τη δημοκρατία και τα κοινωνικά οράματα σ΄ εκείνα τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας.

Με τον αυθορμητισμό και τη γνησιότητά τους οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου απέδειξαν ότι η πίστη είναι αυτή που μετατρέπει τους απλούς ανθρώπους σε νικητές.

Σήμερα που η χώρα μας μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης, με τον κίνδυνο της χρεωκοπίας να μας στοιχειώνει,  αγωνίζεται να σταθεί όρθια και να διατηρήσει την ανεξαρτησία της και την αξιοπρέπειά της, τα μηνύματα της εξέγερσης εκείνης, μηνύματα αντίστασης, αγώνα, θυσίας, ανιδιοτέλειας και συλλογικότητας,  ξαναγίνονται πιο επίκαιρα από ποτέ για να φέρουν και πάλι την προοπτική και την ελπίδα στον τόπο μας. Για μια κοινωνία δικαιότερη και καλύτερη».

Το μήνυμα του Γιώργου Παναγιωτόπουλου Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης                         

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί την κορυφαία στιγμή της αντίστασης του Ελληνικού λαού ενάντια στην απεχθή τυραννία και έχει καταγραφεί στην συλλογική μνήμη του έθνους ως σύμβολο αγώνα και θυσίας για την προάσπιση της δημοκρατίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Κατακόρυφη πράξη που ανέδειξε τον δικό της κατακόρυφο λόγο σε οριακό χρόνο και χώρο, υπήρξε η συμπυκνωμένη έκφραση του πανελληνίου πόθου για Ελευθερία, Δημοκρατία και Λαϊκή Κυριαρχία.

Άφθαρτο σύμβολο ασυμβίβαστης πάλης, διατράνωσε τη δυναμική της αγωνιστικής μαζικής έγερσης της κοινωνίας που διαμορφώνει γεγονότα, αποκαθηλώνει στερεότυπα, ανατρέπει αυταρχισμούς και προσανατολίζει τη συλλογική συνείδηση.

Αντιστασιακό ολοκαύτωμα με ιστορικές διαστάσεις εποποιίας, αποθανάτισε την ″άνοιξη του κόσμου″ όπου το όνειρο γίνεται σκοπός ζωής και το όραμα για ενότητα συνθλίβει οτιδήποτε επιβουλεύεται την ανθρώπινη ύπαρξη.

Ζωντανό κάλεσμα για τη δημοκρατία, την ανθρωπιά και την ελευθερία, πολυσήμαντο ορόσημο της ιστορίας του μαζικού λαϊκού κινήματος, στον αντίποδα της ηττοπάθειας του συμβιβασμού και της υποταγής, το Πολυτεχνείο, ανάγεται σε διαχρονικό σημείο θετικής αναφοράς, εστία δημιουργικής έμπνευσης, αστείρευτη πηγή δύναμης για πάλη και ενότητα και λειτουργεί ως καταλύτης στις διεκδικήσεις του σήμερα.

Στάση ζωής, συλλογικής απελευθέρωσης και οικουμενικής ευθύνης, τα προτάγματα του Νοέμβρη του ’73, διαπερνούν λόγους και χρόνους και σηματοδοτούν τη σύγχρονη κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική συγκυρία.

Τροφοδοτούν αδιάλειπτα τα κοινωνικά, δημοκρατικά και πανανθρώπινα αιτήματα και αποτελούν την απάντηση στις σημερινές μεγάλες προκλήσεις, όπου το υπαρκτό δημοκρατικό έλλειμμα διευρύνεται και οι κοινωνικές κατακτήσεις συρρικνώνονται.

Η προϊούσα παγκοσμιοποίηση της βαρβαρότητας, που τείνει  να ισοπεδώσει  κάθε εστία αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, ο πόλεμος, η φτώχεια, η εργασιακή ομηρία και η ανεργία, η καταπάτηση των δικαιωμάτων, δεν αποτελούν «μονόδρομο» για την ανθρωπότητα.

Οι νέες, ακραία αντικοινωνικές, πολιτικές που επιδιώκουν να δώσουν το στίγμα τους και να επιβάλλουν τα δικά τους χαρακτηριστικά στις εξελίξεις, δεν μπορούν να ακυρώσουν το πανανθρώπινο όραμα για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ειρήνης, ελευθερίας και ισότητας.

Το Πολυτεχνείο, ρίζα και φλέβα των κοινωνικών κινημάτων των αγώνων των νέων για ένα κόσμο διαφορετικό, εφικτό, με ελευθερίες αναπαλλοτρίωτες από τους μηχανισμούς, τα δικαιώματα σεβαστά και αποδεκτά από όλους, με την απόρριψη του μονοδιάστατου παγκοσμιοποιημένου πολίτη, ενάντια σε οτιδήποτε εμποδίζει την ελεύθερη ύπαρξη του ανθρώπου του 21ου  αιώνα, ενσαρκώνει τις αξίες και τα ιδανικά της συλλογικότητας της κοινωνικής αλληλεγγύης, της χειραφέτησης και της αντίστασης στις λογικές των «μονοδρόμων».

Απέναντι στις δημοκρατίες της μάζας, του ανταγωνισμού και του κέρδους, στις πρακτικές του εφησυχασμού και της προσαρμογής, τα νέα κοινωνικά κινήματα, στον κυρίαρχο άξονα του Νοέμβρη του ’73, αντιστέκονται στα σύγχρονα δόγματα που περιθωριοποιούν κοινωνικά και πολιτισμικά πολίτες, κοινωνίες και λαούς και αγωνίζονται για τις δημοκρατίες της ουσιαστικής προστασίας, της διαφάνειας και της ισοτιμίας.

Το σύνθημα των φοιτητών εξακολουθεί να παραμένει μια δυναμική κραυγή που απαιτεί σθεναρά, αγώνες για κοινωνική ευθύνη, συνοχή και δημοκρατία δίχως κοινωνικούς αποκλεισμούς.  Δημοκρατία που θα εγγυάται σε όλους τους πολίτες το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης στην εργασία, στην υγεία και στην ανθρωποκεντρική παιδεία, προσανατολισμένη σταθερά στις κοινωνικές ανάγκες.   

Όραμα του τότε και του σήμερα, παραμένει μια δημοκρατία που θα έχει πυλώνες την κοινωνική και πολιτική αυτοδιαχείριση, την οικονομική ευημερία και δικαιοσύνη και θα αποτελεί την έκφραση μιας κοινωνίας ενεργών πολιτών.   

Όραμα του τότε και του σήμερα, ο μετασχηματισμός της κοινωνίας: δυναμική πρόκληση – πρόσκληση, με κοινούς παλλαϊκούς αγώνες και συλλογικές δράσεις στις φωτεινές λεωφόρους του Νοέμβρη.

Το Πολυτεχνείο, σταθμός ζωής και λίκνο δημοκρατίας, είναι μια ακόμη έφοδος «στο αδύνατο», που θα διεκδικήσει έναν κόσμο καλύτερο, απελευθερωμένο από δεσμεύσεις και φραγμούς, έναν κόσμο Ελευθερίας, Ισότητας και Κοινωνικής Συνοχής.  

Υπάρχει στους αγώνες του σήμερα. Ανήκει σε όλους εκείνους που όρθιοι επιμένουν για έναν κόσμο καλύτερο που θα χωράει πολλούς κόσμους και ελεύθερους ανθρώπους μέσα από τη διαδικασία της συλλογικής απελευθέρωσης, της πολιτικής αναγέννησης και της πίστης στον ΑΝΘΡΩΠΟ!
   

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές.
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ’ τις σφαίρες
Μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Το μήνυμα του Κοσμά Αλεξίου, μέλους της Ν.Ε. Ηλείας του ΚΚΕ.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν απλά ένα μαζικό και ξαφνικό μαχητικό ξέσπασμα. Δεν προήλθε από το πουθενά. Δεν ήταν ένα αυθόρμητο γενικά ξέσπασμα ή έργο ορισμένων πρωτοπόρων αγωνιστών. Ήταν αποτέλεσμα της ασίγαστης και πολύμορφης λαϊκής πάλης και σύγκρουσης πολιτικών.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Στην κατάληψη του Πολυτεχνείου βεβαίως συνυπήρχαν το αυθόρμητο και το οργανωμένο στοιχείο που στην πορεία απέκτησαν όλα τα χαρακτηριστικά οργάνωσης και μετατράπηκε σε κέντρο μαζικής, παλλαϊκής κινητοποίησης.

Υπήρχε όμως οργάνωση και δράση με πολλές ελλείψεις και αδυναμίες βέβαια. Υπήρχε στόχος. Ανατροπή της χούντας. Στο στόχο αυτό συνέκλιναν διάφορες πολιτικές δυνάμεις, με διαφορές όμως στις πολιτικές επιδιώξεις και στα μέσα πάλης.

Τα μεγάλα γεγονότα δεν εμφανίζονται ξαφνικά. Μπορεί να ξεσπάσουν ή να εκδηλωθούν ξαφνικά. Ωριμάζουν, όμως, μέσα στο χρόνο και συμπυκνώνουν πολύμορφες, συχνά ασύνδετες μεταξύ τους επιμέρους δράσεις.

Σήμερα το ΚΚΕ σαλπίζει και μάχεται με όλες του τις δυνάμεις, για να συγκροτηθεί η λαϊκή συμμαχία της αντεπίθεσης για την ανατροπή της αντιδραστικής αστικής συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, της πλουτοκρατίας και της ΕΕ, που οδηγεί το λαό στη φτώχεια, στην εξαθλίωση.

Το οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα, η λαϊκή συμμαχία, μπορεί να εμποδίσει τα βάρβαρα μέτρα, να επιβάλει εξελίξεις προς όφελος του λαού, μόνο αν έχει στόχο να ανατρέψει την εξουσία και την κυριαρχία των μονοπωλίων και να αποδεσμεύσει την Ελλάδα από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά, τους νέους και τις νέες σε συμπόρευση, για να οργανώσουμε την καθημερινή λαϊκή πάλη και αντεπίθεση στα εργοστάσια, στις συνοικίες, στα σχολεία και τις σχολές. Να διαμορφώσουμε το μεγάλο ποτάμι της ανατροπής για τη λαϊκή εξουσία.

Για να απορρίψει ο λαός τους εκβιασμούς, τις απειλές των κομμάτων και των μηχανισμών που υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα, να ξεμπερδεύει με τις αυταπάτες και τα ιδεολογήματα των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου».

Ο λαός δεν πρέπει να παγιδευτεί στα διλήμματα που του θέτουν «ευρώ ή δραχμή». Το συμφέρον του επιβάλλει να απαντήσει: Αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία που θα διαγράψει το χρέος μονομερώς. Πατριωτισμός για το λαό σήμερα είναι να μετατρέψει σε δική του περιουσία τα μονοπώλια, να πάρει τις τύχες της χώρας και τις δικές του στα χέρια του.

Τιμάμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου συμμετέχοντας στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, των ταξικών σωματείων, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ και του ΜΑΣ την Πέμπτη 17 Νοέμβρη στις 6μ.μ. στην πλατεία ΟΤΕ στον Πύργο.

Ομιλία του Γιώργου Κοντογιάννη - βουλευτή Ηλείας στη Βουλή για το Πολυτεχνείο

«Ο σεβασμός σε εκείνους που αψήφησαν τα πάντα και έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για τη δημοκρατία είναι δεδομένος. Στα χρόνια που πέρασαν από το 1973 έως σήμερα πολλά άλλαξαν. Δεδομένα και αξίες ανατράπηκαν. Το χρέος, όπως, προς την πατρίδα παραμένει το ίδιο. Το χρέος αυτό πρέπει να μην έχει ιδιοτέλεια, να μην προσβλέπει σε ανταπόδοση.

Σήμερα, το χρέος αυτό υπό άλλες συνθήκες πέφτει και στους δικούς μας ώμους. Σήμερα, ο λαός μας θέλει όλους, ανεξαρτήτως ιδεολογιών, συνεχιστές των ιδεών που ως στόχο έχουν την προάσπιση των συμφερόντων της πατρίδας. Και τα συμφέροντα της πατρίδας πρέπει να τίθενται πάνω από κομματικά ή προσωπικά συμφέροντα.

Εμείς, στη Δημοκρατική Συμμαχία θεωρούμε ότι το πρώτο βήμα έγινε με τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Οφείλουμε να κάνουμε και το επόμενο με την ειλικρινή στήριξη της.

Οι Έλληνες περιμένουν από εμάς να δικαιώσουμε τους αγώνες και τις θυσίες τους και αυτό, κύριε Πρόεδρε, όπως πολύ σωστά είπατε, μπορεί να γίνει μόνο όταν κάνουμε πράξη την εθνική ενότητα. Μόνο έτσι θα πετύχουμε τις ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα, ώστε να δυναμώσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς και το κράτος να λειτουργεί επ’ ωφελεία του πολίτη.

Μόνο έτσι θα δώσουμε συνέχεια στα οράματα των νέων του Πολυτεχνείου. Και βέβαια μόνο έτσι οι Έλληνες πολιτικοί θα αποκτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπιστία και θα μας εμπιστευτεί και πάλι ο λαό».