Πληθαίνουν οι άστεγοι και στην Ηλεία

κάποιον συνάνθρωπό μας άστεγο,  τυλιγμένο σε μια κουβέρτα να προσπαθεί να ζεσταθεί με τα χνώτα του σε κάποιο σημείο της πόλης που «απάγκιαζε». Θα έβγαζε εκεί τη νύχτα!

Γύρισε να του προσφέρει μια ακόμη κουβέρτα και λίγο φαγητό. Το πρωί που τον αναζήτησε, είχε μαζέψει τα «υπάρχοντά του» και είχε εξαφανιστεί. Ως το επόμενο βράδυ που θα επέστρεφε…

Μάθαμε ότι ο πολίτης αυτός αναζήτησε τρόπους να εξασφαλίσει μόνιμη βοήθεια, ο άστεγος συνάνθρωπός μας. Απευθύνθηκε μάλιστα και στην πρόνοια του δήμου. Τον ενημέρωσαν ότι θα πρέπει να τον βρει να τον οδηγήσει ως την υπηρεσία να του εξασφαλίσουν ένα βιβλιάριο απορίας… Είναι μια μορφή βοήθειας και αυτή, αλλά σίγουρα δεν του εξασφαλίζει τη στέγη που έχει ανάγκη… Ασφαλώς δεν αποτελεί τη μοναδική περίπτωση στην Ηλεία ο άστεγος της Αμαλιάδας.
 
Στον Πύργο έχουν επίσης αναφερθεί περιπτώσεις συνανθρώπων μας που βρίσκουν τα βράδια καταφύγιο στο χώρο του σιδηροδρομικού σταθμού. Και άλλοι που ανοίγουν τα  κλειστά σπίτια της παραλιακής ζώνης, από Σπιάντζα ως το Κατάκολο, όχι για να κλέψουν κάτι, αλλά απλά για να βρουν χώρο στεγασμένο να κοιμηθούν τώρα το χειμώνα.

Ίσως είναι επομένως ώρα υπηρεσίες και φορείς που δραστηριοποιούνται στον τομέα της προσφοράς βοήθειας προς τους συνανθρώπους μας, να αναζητήσουν τρόπους και χώρους όπου θα βρίσκουν καταφύγιο  συνάνθρωποί μας,  που βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη.
Διαδικασίες για να διαπιστωθεί το κατά πόσο όντως έχουν ανάγκη στήριξης, υπάρχουν. Αρκεί να υπάρξει και η πρόθεση από πλευράς της κοινωνίας μας και των φορέων της. Όχι υπό την μορφή της φιλανθρωπίας, αλλά της αλληλεγγύης.