Σχέδιο εκκένωσης του Πύργου ή ο Θεός να βάλει το χέρι του

Γράφει ο Ζαχαρίας Μαντάς

Ολοκληρώθηκε η άσκηση «Παρμενίων» που διεξήχθη σε διάφορες περιοχές της χώρας μεταξύ των οποίων στην Περιφέρεια Δυτ. Ελλάδας και Πελοποννήσου από την Πολιτική Προστασία του ΓΕΕΘΑ. Στο πλαίσιο αυτής της άσκησης είχε ενταχθεί και η ήχηση των σειρήνων την περ. Τρίτη.

Με αφορμή την διενέργεια  της άσκησης «Παρμενίων 2018» και μετά από έρευνα που κάναμε διαπιστώθηκε ότι στο «σενάριο» περιελήφθη για πρώτη φορά ο Πύργος ως έκτακτο επεισόδιο με διαταγή άμεσης εκκένωσης και μεταφορά του πληθυσμού σε άλλα καταφύγια.

Επειδή πολλά ειπώθηκαν σχετικά με το σχέδιο εκκένωσης άλλων περιοχών της χώρας (π.χ. Μάτι, Μάνδρα, Κινέττα) αν υπήρχαν ή κατά πόσο εφαρμόστηκαν, επιχειρήσαμε να δούμε τι εφαρμόστηκε στον Πύργο κατά τη διάρκεια της άσκησης και κατά πόσο είναι έτοιμος ο κρατικός μηχανισμός να εκκενώσει τον Πύργο ή τμήμα του σε κάποια έκτακτη ανάγκη.

Εκ του νόμου σε τέτοιες περιπτώσεις εμπλέκονται το τμήμα ΠΣΕΑ, η Αστυνομία, οι υπηρεσίες υγείας (ΕΚΑΒ, ΕΕΣ), η Δνση Τεχνικών Υπηρεσιών (που θα υποδείξει τους δρόμους διαφυγής), η Δνση Μεταφορών (για τη συγκέντρωση λεωφορείων μεταφοράς του ανήμπορου πληθυσμού), οι εθελοντές, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση και φυσικά οι δήμοι και εν προκειμένω ο δήμος Πύργου. Βεβαίως ρόλο ουσιαστικό έχει και η Περιφέρεια με τον περιφερειάρχη και τους κατά νομούς αντιπεριφερειάρχες.

Σύμφωνα, τώρα, με πληροφορίες, οι υπηρεσίες ανταποκρίθηκαν από πολύ καλά έως άριστα στις απαιτήσεις της άσκησης, ενώ «αχίλλειος πτέρνα» αποδείχθηκε ο δήμος Πύργου που έδειξε μάλλον παντελώς ανέτοιμος για να αντιμετωπίσει μια έκτακτη ανάγκη.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, ο δήμος ουσιαστικά υπέδειξε μόνο τα σημεία συγκέντρωσης του πληθυσμού, αλλά πέραν αυτού δεν γνώριζε ούτε κατά προσέγγιση τις υπόλοιπες ανάγκες.

Για παράδειγμα:

Δεν γνώριζε τον αριθμό του υπό εκκένωση πληθυσμού, ενώ δεν γνώριζε (και αυτό είναι το πλέον σοβαρό) τον αριθμό των μη αυτοεξυπηρετούμενων πολιτών που θα χρειαστούν την άμεση βοήθεια για την μετακίνησή του. Δηλαδή, πόσοι βρίσκονται στο γηροκομείο ή σε ιδρύματα ώστε να καθοριστεί πόσα λεωφορεία θα απαιτηθούν, πόσα ασθενοφόρα κ.ο.κ.

Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, ο καθένας ότι τα πιο πάνω - και άλλα προβλήματα - εμποδίζουν και τις υπόλοιπες υπηρεσίες στο σωστό σχεδιασμό του σχεδίου εκκένωσης.

Όπως επίσης δεν έχει γίνει επικαιροποίηση του καταλόγου των συνταξιούχων δημοσίων υπαλλήλων έως την ηλικία των 65 ετών που θα κληθούν να παράσχουν υπηρεσίες σε αντικατάσταση των εν ενεργεία υπαλλήλων, οι οποίοι θα είναι εκτός γραφείου στη διαδικασία εκκένωσης.

Στον κατάλογο αυτό υπάρχουν ονόματα υπαλλήλων (συνταξιούχων) που έχουν αποβιώσει.

Από τα πιο πάνω περιγραφόμενα (εν ολίγοις) μπορεί ο οποιοσδήποτε πολίτης να διαπιστώσει ότι η προστασία του σε έκτακτη ανάγκη δεν αποτελεί προτεραιότητα για τους αιρετούς (σ.σ. ανάλογη κατάσταση επικρατεί σε όλους τους δήμους και όχι μόνο στον Πύργο), ίσως γιατί πιστεύουν ότι στη θητεία τους δεν θα γίνει κάποιο «κακό» ή γιατί μια τέτοια οργάνωση δεν φέρνει ψήφους.

Σε κάθε περίπτωση, ισχύει το «ο Θεός να βάλει το χέρι του» αν γίνει κάποιο, απευκταίο, γεγονός.