Το βίαιο παρελθόν των συλληφθέντων από την Μανωλάδα

της Μανωλάδας, καθώς δράστες του αποτρόπαιου περιστατικού δείχνουν να είναι οι δύο από τους προσφάτως συλληφθέντες. 

Επτά μήνες μετά, η μαρτυρία του 23χρονου Μαχμούντ ρίχνει φως στην ιστορία με τους εργάτες γης στην περιοχή.

Σύμφωνα λοιπόν με την εφημερίδα "Έθνος της Κυριακής" και τη μαρτυρία του 23χρονου, οι βασανιστές του, ήταν οι βασικοί "πρωταγωνιστές" της αιματηρής επίθεσης σε βάρος απλήρωτων εργατών που σημειώθηκε την περασμένη Τετάρτη. Πιο συγκεκριμένα, ο 27χρονος και ο 39χρονος οι οποίοι σήμερα κατηγορούνται για απόπειρα ανθρωποκτονίας είναι, σύμφωνα με τις Αρχές, τα ίδια πρόσωπα που και τον Αύγουστο του 2012 είχαν προβεί στις απίστευτης αγριότητας πράξεις τους.

"Κι εγώ, τότε, το μόνο που ζητούσα ήταν να πάρω τα λεφτά που μου χρωστούσαν", λέει στο "Εθνος της Κυριακής" ο Μαχμούντ, που σήμερα έχει φύγει από την περιοχή της Βουπρασίας και δουλεύει σε χωράφια άλλης περιοχής στην Πελοπόννησο.

"Ήταν προς το τέλος του Αυγούστου και είχα μείνει χωρίς λεφτά. Είχα δουλέψει όλο το καλοκαίρι και μου χρωστούσαν πολλά. Εκείνη τη μέρα βγήκα από το σπίτι μου και είδα από μακριά τους δύο φίλους του αφεντικού να περνούν με το αυτοκίνητο. Πήγα κοντά για να τους ρωτήσω τι θα γίνει", διηγείται με τη βοήθεια του συμπατριώτη του Ραμί.

"Έσκυψα προς το τζάμι και τους ρώτησα. Και τότε αυτοί με τράβηξαν μέσα στο αυτοκίνητο. Κρεμάστηκα ο μισός μέσα και ο μισός έξω και το αυτοκίνητο ξεκίνησε. Προσπαθούσα να πιαστώ, αλλά δεν μ' άφηναν. Με ένα σφυρί μου χτυπούσαν τα χέρια, μια το ένα και μια το άλλο. Έσπασα τα δάχτυλα και κόπηκαν δύο φλέβες. Χρειάστηκε να κάνω εγχείρηση γι' αυτό και να πληρώσω για τα φάρμακα γιατί δεν είχα ασφάλιση", λέει ο Μαχμούντ.

Περίπου ένα χιλιόμετρο μετά, ο Αιγύπτιος μετανάστης έπεσε ματωμένος στο έδαφος. Ασθενοφόρο το οποίο ειδοποιήθηκε από περίοικους μετέφερε το μετανάστη στο Κέντρο Υγείας Βάρδας και από εκεί στο νοσοκομείο Αμαλιάδας.

Στη συνέχεια μετέβη στην Αστυνομία όπου κατέθεσε μήνυση σε βάρος των δύο βασανιστών του, αλλά αντί να βρει το δίκιο του, κρατήθηκε επειδή δεν είχε χαρτιά.

"Μου έδωσαν ένα χαρτί ότι σε 30 μέρες έπρεπε να εγκαταλείψω την Ελλάδα. Βγήκα γιατί ήρθε ο πρόεδρος των Αιγυπτίων μεταναστών και μίλησε γι' αυτά που είχα περάσει. Αλλά στο μεταξύ δεν είχα καν λεφτά να πάρω τα φάρμακά μου", λέει στο Έθνος ο Μαχμούντ, ο οποίος περιμένει το δικαστήριο.

Το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο, κι ας παρουσιάζεται έτσι, όπως δεν είναι μεμονωμένο και το τελευταίο γεγονός.

Αντίθετα, όπως φαίνεται, τα περιστατικά εργασιακής βίας είναι συχνά στην περιοχή της Νέας Μανωλάδας, όπου περίπου 5.500 εργάτες απασχολούνται στα χωράφια της περιοχής. Οι περισσότεροι είναι υπήκοοι Μπανγκλαντές που εργάζονται πολλές ώρες για μεροκάματα 18-25 ευρώ και συνήθως ανασφάλιστοι.

Όπως γράφεται στο ρεπορτάζ της εφημερίδας, για τα εργασιακά της περιοχής επικρατεί μια ιδιότυπη ομερτά, αφού όλοι οι ντόπιοι ξέρουν πως οι μεγάλες επιχειρήσεις που καλλιεργούν χωράφια με φράουλες και άλλα φρούτα και κηπευτικά λειτουργούν με όρους σύγχρονης σκλαβιάς. Το αφεντικό συνήθως βρίσκεται σε απόσταση ασφαλείας από τα κτήματα. Πραγματικοί προϊστάμενοι είναι οι επιστάτες που αναλαμβάνουν να προσλάβουν τους εργάτες για τα χωράφια.

Σε αυτό συνεργάζονται με τους "ομαδάρχες" των αλλοδαπών υποψήφιων εργατών, οι οποίοι ενημερώνουν τους "δικούς" τους και προσφέρουν τελικά για εργασία όσα "κεφάλια" τους ζητηθούν. Οι συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης θυμίζουν άλλες εποχές... Εκατοντάδες στοιβάζονται στις μικρές παραγκουπόλεις που έχουν στηθεί στις παρυφές των κτημάτων.

"Μένουμε χειμώνα-καλοκαίρι στα νάιλον, σε παράγκες. Γι' αυτές πληρώνουμε περίπου 20 ευρώ τον μήνα ενοίκιο, παρόλο που μας λένε ότι είναι τζάμπα. Οπως και το φαγητό μας, που όμως επίσης πληρώνουμε στο τέλος του μήνα με κάποια λεφτά...", λένε οι μετανάστες στα παραπήγματα της Μανωλάδας.

Στην καλύτερη περίπτωση τρώνε ρύζι με κοτόπουλο, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν ούτε τρεχούμενο νερό για τις καθημερινές τους ανάγκες.

Ανάμεσά τους και ανήλικα παιδιά, όπως ο 14χρονος Κάσεμ και ο 15χρονος Σάι Πουρ, που μίλησαν στο "Έθνος της Κυριακής".

"Είναι δύσκολη η ζωή εδώ, αλλά τουλάχιστον έχει δουλειά".

Τα τελευταία χρόνια, τα οικονομικά προβλήματα έχουν αρχίσει να απασχολούν και τους μεγαλοπαραγωγούς της περιοχής, με αποτέλεσμα και η ρατσιστική εκμετάλλευση να αυξάνεται. Οι πληρωμές σπανίζουν.

Ωστόσο, εκδηλώνονται συχνά βίαια περιστατικά, όπως στην απεργία του 2008, όταν την ώρα της συγκέντρωσης οι ντόπιοι ιδιοκτήτες οργάνωσαν αντισυγκέντρωση και οπλισμένοι με ξύλα και καραμπίνες επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους εργάτες και ξυλοκοπούσαν όποιον έβρισκαν. Τελικός απολογισμός τουλάχιστον τέσσερις εργάτες τραυματισμένοι στο νοσοκομείο.