Θύελλα στη Βουλή για το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα

Ανέβηκαν οι τόνοι στη Βουλή με αφορμή την πρόθεση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Γιαννόπουλου, να προλογίσει το βιβλίο του Δ. Κουφοντίνα

« Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δώσετε εξηγήσεις γιατί στέλεχός σας προλογίζει το βιβλίο του Κουφοντίνα. Ποιο είναι το ενδιαφέρον του; Φιλολογικό ενδιαφέρον είχε ο κ. Γιαννόπουλος; Ή μήπως έχει κοινές ταυτίσεις και κοινές αγωνίες; Έχει προλογίσει κι άλλα βιβλία ο κ. Γιαννόπουλος; Ή πηγαίνει μόνο στον συγκεκριμένο τρομοκράτη" σημείωσε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Ν.Δ. Μάκης Βορίδης, ενώ άφησε αιχμές κατά της Κουμουνδούρου και για τη θέση της να μην οπλοφορούν οι αστυνομικοί στις διαδηλώσεις…

"Τελικά την αγαπάτε την αστυνομία ή είναι μπάτσοι, γουρούνια δολοφόνοι; Γιατί και τα δύο δεν γίνεται. Σας ακούω να λέτε ότι οι αστυνομικοί δεν πρέπει να οπλοφορούν στις διαδηλώσεις. Μας λέτε δηλαδή ότι η ΜARFIN είναι καλώς καμωμένη; Διαδήλωση ήταν και εκεί. Έπρεπε η αστυνομία να είναι με γαρίφαλα; Έπρεπε να μην υπάρχουν τα ΜΑΤ; Αυτό λέτε;» αναρωτήθηκε ο κ. Βορίδης, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο οποίος νωρίτερα είχε κατηγορήσει τον Νίκο Δένδια πως κυβερνά με τα ΜΑΤ και ότι είναι «ο υπουργός του χημικού πολέμου σε βάρος του ελληνικού λαού».

«Που θέλετε να πάτε τον τόπο; Στην πολιτική ανωμαλία; Κατηγορείτε περίπου ως τρομοκράτες την αξιωματική αντιπολίτευση…» πρόσθεσε με νόημα.

«Υπέθετα ότι ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ θα διευκρίνιζε τη θέση του κόμματός για τον κ. Γιαννόπουλο. Το να παράγεται πολιτική νομιμοποίηση από ένα στέλεχός σας για έναν κατάδικο για τρομοκρατία είναι κατήφορος, κατρακύλα. Είναι συνειδητή επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ η στήριξη της τρομοκρατίας! Και έρχεστε εδώ και παριστάνετε ότι δεν έχετε σχέση με αυτά τα πράγματα» αντέδρασε εκ νέου ο κ. Βορίδης.

Ακολούθησε παραλήρημα από πλευράς του Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος κατηγόρησε την αριστερά ότι είναι «λάτρης της τρομοκρατίας» αλλά και τη Ν.Δ. ότι είναι η «μήτρα» της και ότι αφήνει ελεύθερους τους τρομοκράτες.

Παράλληλα κατηγόρησε ως νεοναζί τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αλλά και προσωπικά τον Πρόεδρο του Ευάγγελο Βενιζέλο, ενώ χαρακτήρισε τους βουλευτές που θα ψηφίσουν υπέρ τους άρσεις ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής ως συμμέτοχους στην κατάλυση του Συντάγματος.
Το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα




Στο σημείωμα στον πρόλογο ο Δημήτρης Κουφοντίνας εξηγεί πως ένας από τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτό το βιβλίο είναι γιατί θα πρέπει να γίνει ο απολογισμός της 17 Νοέμβρη, "η αυτοκριτική για το έργο μας, για εμάς τους ίδιους".

Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Κουφοντίνας νιώθει την ανάγκη να δώσει λογαριασμό μπροστά στον λαό και υπογραμμίζει πως "Εγώ, από τη μεριά μου, ανέλαβα την προσωπική μου ευθύνη. Και, τώρα, ανοιχτά, σε πρώτο πρόσωπο, μιλώ για τη βιωματική πορεία, τη διαμόρφωση της ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητας που με μετέτρεψε στον Αντώνη του παράνομου αγώνα".

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Εκείνο το βράδυ στα Σεπόλια έγιναν πολλές αναποδιές. Ήμασταν τέσσερις, είχαμε επισημάνει μια καμιονέτα. Στην οδό Αυλώνος, όπως κατεβαίναμε από τη Ρόδου.

Τα δύο περιπολικά είχαν κατεβεί από την οδό Ρόδου. Το πρώτο προσπέρασε τη γωνία με την Αυλώνος, ύστερα έκανε όπισθεν. Πετάχτηκε ένας, ο καουμπόης. Με προτεταμένο το περίστροφο και την αλαζονεία της εξουσίας διέταξε «Ψηλά τα χέρια». Λάθος πόρτα χτύπησε. Βουτήξαμε πίσω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ανταλλάξαμε πυροβολισμούς. Ο καουμπόης καλύφθηκε. Νομίζω τον πήρε μια σφαίρα.

Αργότερα, μετά τους πυροβολισμούς του εναντίον μου. Καλύφθηκαν και οι άλλοι από τα δύο περιπολικά που κατέβηκαν τη Ρόδου.

Υποχωρούσαμε στην Αυλώνος. Πήρα μια χειροβομβίδα από ένα σύντροφο. Την πέταξα πίσω από τους οχυρωμένους αστυνομικούς. Πάνω που είχαν ξεθαρρέψει και έβγαιναν από το καβούκι τους. Λούφαξαν ξανά. Ο ένας από αυτούς είχε βγει στη μέση του δρόμου με το αυτόματο, έτοιμος να ρίξει. Θα μας χτυπούσε, θα χτυπούσε και το συγκεντρωμένο κόσμο πίσω μας. Έριξα τη χειροβομβίδα εκεί, για να λουφάξει. Ανάμεσά τους. Εκεί δεν υπήρχε κόσμος, δεν κινδύνευε κανένας, μόνο οι αστυνομικοί τραυματίστηκαν, τρόμαξαν, κρύφτηκαν. Υποχωρήσαμε στην Αυλώνος, προς Αθήνα. Πολλά αυτοκίνητα είχαν σταματήσει, έκλειναν το δρόμο. Μπροστά ήταν ένα παλιό ταξί. Βγάλαμε τον πελάτη του. Βγάλαμε τον ταξιτζή. «Μια στιγμή να πάρω τις εισπράξεις», «Καλά, πάρ’ τες».

Οι αστυνομικοί από τη μεριά της Ρόδου πήγαν να ξεμυτίσουν. Τους φώναξα «Ρίχνω κι άλλη χειροβομβίδα». Ξαναλούφαξαν. Πρώτος αυτός με το αυτόματο.

Ένα –τρίτο ή τέταρτο;– περιπολικό ήρθε στην Αυλώνος από τη μεριά της Αθήνας. Μπλοκαρίστηκε από τα σταματημένα αυτοκίνητα. Κατέβηκαν, μας έριχναν από πίσω, από δυο τρία μέτρα απόσταση. Ανταποδώσαμε τα πυρά. Ξεκίνησα αργά, έστριψα αριστερά, στη Χρηστομάνου, ξανά αριστερά στη Δυρραχίου, ξανά αριστερά, πήρα την Αγίου Μελετίου. Ακούσαμε σειρήνα πίσω μας. Είπα να πετάξουν χειροβομβίδες. Δεν μας κυνηγούσαν, μετέφεραν τους τραυματίες τους. Όταν άκουσαν τις εκρήξεις, εξαφανίστηκαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.