Κουτσούκος: "Η ανικανότητα των Υπουργών και η αναποτελεσματικότητά τους εγκλωβίζει τη Βουλή σε άδικες, ισοπεδωτικές και βαθιά αντιμεταρρυθμιστικές επιλογές"

Για τα θέματα του Υπουργείου Διοικητικής  Μεταρρύθμισης :
 
Μπαίνει κάθε φορά η Βουλή και οι Βουλευτές στο δίλημμα να ψηφίσουν ή να μην ψηφίσουν έχοντας γνώση των υποχρεώσεων της Χώρας και του δεδομένου ότι οι συγκεκριμένες επιλογές συμφωνηθήκαν από την Κυβέρνηση και θεωρούνται προαπαιτούμενα για την καταβολή της δόσης.

Ταυτόχρονα όμως έχουμε και την πεποίθηση ότι αυτές οι επιλογές είναι αδιέξοδες και δεν απαντούν ούτε στην ανάγκη της ριζικής αναδιοργάνωσης και ανασυγκρότησης του κράτους, ούτε δίνουν λύσεις σε σχέση με τις υποχρεώσεις της χώρας, οδηγούν δηλαδή με μαθηματική βεβαιότητα στο ότι το φθινόπωρο θα έχουμε μια ανάλογη ρύθμιση για άλλες υπηρεσίες και άλλους  υπαλλήλους.

Η ανικανότητα δηλαδή των Υπουργών και η αναποτελεσματικότητα τους εγκλωβίζει τη Βουλή σε άδικες, ισοπεδωτικές και βαθιά αντιμεταρρυθμιστικές επιλογές.
Βάζουμε έτσι το «κάρο μπροστά από το άλογο» γιατί δεν κατάφεραν οι Υπουργοί και η Κυβέρνηση να παρουσιάσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αξιολόγησης δομών και υπηρεσιών, ορθολογικής κατανομής του προσωπικού και αξιολόγησής του με αντικειμενικά, αξιοκρατικά και αδιάβλητα κριτήρια.

Τα παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά:

    Καταργούμε τις οργανικές θέσεις στην τεχνική εκπαίδευση πριν κάνουμε τη μεταρρύθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης, δηλαδή πριν αποφασίσουμε τις τεχνικές ειδικότητες που θέλουμε και από πού βγαίνουν. Εκτός και έχει αποφασίσει το ΥΠΕΠΘ και δεν το γνωρίζουμε.
    Καταργούμε τη Δημοτική Αστυνομία και πάμε σε αντίθετο δρόμο απ’ ότι όλη η Ευρώπη όπου οι Δήμοι έχουν αυξημένες αρμοδιότητες στην αστυνόμευση.
    Απολύουμε υπαλλήλους που έχουν προσληφθεί αξιοκρατικά και με προσόντα, χωρίς να αξιολογούμε άλλους που προέκυψαν με επιλήψιμες διαδικασίες.

Τελικά η κυβέρνηση τετραετίας για την οποία μίλησε ο Πρωθυπουργός και ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης χρειάζεται σοβαρό μεταρρυθμιστικό σχέδιο και τέτοιο δεν υπάρχει. Να το φέρει να το συζητήσουμε.

Για τα θέματα του Υπουργείου Οικονομικών :

Σε σχέση με τα ζητήματα  της διαπραγμάτευσης η ευθύνη του ΥΠ. Οικονομικών έγκειται στο ότι ενώ αποδεχόταν τις επιλογές της Τροϊκας δεν την υποχρέωσε να παρουσιάσει το μακροοικονομικό της μοντέλο με αποτέλεσμα να πέφτουν έξω όλες οι προβλέψεις  (ανάπτυξη – έσοδα – ανεργία). Με βάση αυτό, θα έπρεπε να αξιοποιηθεί για την διαπραγμάτευση η ρήτρα ύφεσης που προβλέπει η συμφωνία του Φεβρουαρίου του 2012 και η αναγνώριση του λάθους στον πολλαπλασιαστή από το ΔΝΤ.

Σε ότι αφορά το φορολογικό, βέβαια και μας ενδιαφέρει η κωδικοποίηση και η απλοποίηση των φορολογικών διαδικασιών. Έχει αυτό όμως σχέση με μια βαθιά φορολογική μεταρρύθμιση ένα νέο εθνικό φορολογικό σχέδιο, συμφωνημένο και σταθερό; Χωρίς δηλαδή να συζητήσουμε για τις ανάγκες της χώρας όχι μόνο για τα έσοδα αλλά και για την ανάπτυξη και την απασχόλησηεγκλωβιζόμαστε σε τεχνικές λύσεις εγκαταλείποντας τον διάλογο που είχε ξεκινήσει. Έτσι:
    
Νομιμοποιούμε έτσι ρυθμίσεις που δεν έχουν το στοιχείο της δικαιοσύνης (φορολογία εργασίας – κεφαλαίου)
    Καταργούμε τη λογική των αντικρουόμενων συμφερόντων με τη συλλογή αποδείξεων
    Η φορολογική διοίκηση βρίσκεται σε ανασφάλεια,  με συνεχείς αλλαγές και στέρηση υποδομών (επέκταση του taxis net κλπ.)

Για τα θέματα του Υπουργείου Εργασίας:

 Καταργήσαμε την ΕΓΣΣΕ και νομοθετήσαμε τον κατώτατο μισθό κάτω από ειδικές συνθήκες για να πάρουμε το μεγάλο δάνειο του Φεβρουαρίου του 2012 και να πάμε στην περικοπή του Δημόσιου Χρέους. Μας επεβλήθη. Ξέρετε την άποψή μου, τοποθετήθηκα τότε καθαρά.
Τι νόημα έχει να νομοθετούμε για το 2017 την κρατική παρέμβαση για τον κατώτατο μισθό, αντί να πούμε ότι αφού τότε η χώρα θα έχει βγει από την κρίση, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα αποκαταστήσουμε το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και θα αναγνωρίσουμε τη συλλογική αυτονομία εργοδοτών – εργαζομένων για τον Κατώτερο Μισθό.