Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου
Γεννήθηκε πριν 22 χρόνια στον Πύργο. Οι γονείς της ήρθαν από την Βουλγαρία για μια καλύτερη ζωή. Η μοίρα όμως έδειξε το πιο σκληρό πρόσωπό της στην τρυφερή ηλικία των τεσσάρων ετών. Χάνει τον πατέρα και τον μόλις έξι ετών αδερφό της σε τροχαίο. Και τότε όλα σκοτεινιάζουν.
Η Θεοδώρα Ιβάνοβα μεγαλώνει στο «Χαμόγελο του παιδιού» για να μπορέσει η μητέρα της να εργαστεί και να επιβιώσουν. Έρχεται αντιμέτωπη με τον ρατσισμό, το bullying και τα πικρόχολα σχόλια για την καταγωγή της, το επίθετό της, την απώλεια της οικογένειας. Κλείνεται στον εαυτό της.
Όμως μέσα της ανάβει μια σπίθα. Και σύντομα γίνεται φλόγα. Πετυχαίνει στις πανελλήνιες εξετάσεις την εισαγωγή της στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων στην Καλαμάτα, είναι εθελόντρια Πυροσβέστρια στην Π.Υ. Πύργου και μόλις πριν λίγες ημέρες μπήκε στη λίστα με τις ομορφότερες γυναίκες στην Ελλάδα.
Στέφθηκε MISS ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ 2025 στο Πανελλήνιο Διαγωνισμό «STAR ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ 2025». Και αν ένας διαγωνισμός ομορφιάς μπορεί πλέον να φαίνεται παρωχημένος και να έχει χάσει κατά πολύ από τη λάμψη άλλων δεκαετιών, η Θεοδώρα διαθέτει αρκετή. Μια λάμψη που δεν περιορίζεται στην εξωτερική της εμφάνιση. Πηγάζει από την ψυχή και το μυαλό της. Γι’ αυτό είναι και τόσο αληθινή…
Διαθέτει μια γήινη ομορφιά που δεν περνά απαρατήρητη. Με την φρεσκάδα των 22 ετών της θα περίμενε κάποιος, ότι η Θεοδώρα βλέπει τον κόσμο με… ροζ γυαλιά. Αυτό δεν ισχύει καθόλου στην περίπτωσή της. Τα βιώματά, οι εμπειρίες της και οι δυσκολίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει από πολύ μικρή την έχουν ατσαλώσει! Γνωρίζει πολύ καλά ποια είναι και τι θέλει στη ζωή της. Και δεν είναι άλλο από το να γίνει επίσημα μέλος στην Πυροσβεστική Υπηρεσία. Στόχος της να ξαναδώσει πανελλήνιες για να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Μέχρι τότε, έχει αναχθεί σε κυνηγό εμπειριών. Και τα καλλιστεία σαν μια εμπειρία τα είδε. Εξάλλου όπως μας είπε η ίδια «Πήγα με καθαρή καρδιά, έδειξα τον εαυτό μου, ξεχώρισα και έφυγα με τον τίτλο».
«Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στον Πύργο Ηλείας αυτό είναι το σπίτι μου. Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου και την αγαπώ βαθιά» δηλώνει στη συνέντευξή της στο ilialive.gr η Θεοδώρα Ιβάνοβα, κάνοντας μια μικρή αναδρομή στα βιώματά της. «Όπως πολλά παιδιά με ξένη καταγωγή, έτσι κι εγώ βίωσα τον ρατσισμό από μικρή ηλικία. Στην αρχή στεναχωριόμουν πάρα πολύ και δεν το μοιραζόμουνα με την μητέρα μου. Φοβόμουν το πώς θα αντιδράσει και δεν ήθελα να δημιουργήσει εντάσεις στο σχολείο, γιατί είναι μια πάρα πολύ δυναμική γυναίκα. Με την πάροδο του χρόνου… ατσαλώθηκα. Σταμάτησα να δίνω σημασία, σχεδόν δεν άκουγα τα σχόλια… Ξέρω πολύ καλά ποια είμαι, οπότε δεν μπορούν να με επηρεάσουν τέτοια σχόλια. Τελικά, μεγαλώνοντας, όσοι μιλούσαν άσχημα για μένα λόγω καταγωγής και εθνικότητας, ήρθαν και ζήτησαν συγνώμη με τον τρόπο τους… Κάποτε ντρεπόμουν για το επίθετό μου. Σήμερα το λέω με καμάρι. Είναι το επίθετο της μητέρας μου! Τέλος καλό, όλα καλά… Δεν κρατάω κακία σε κανέναν.
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια
»Έχασα τον πατέρα μου και τον αδερφό μου σε τροχαίο, πολύ μικρή. Ήμουν 4 ετών. Η μητέρα μου με μεγάλωσε πάρα πολύ δύσκολα. Με μεγάλωσε μόνη της. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε… Δεν ξέρω από πού βρήκε τη δύναμη. Δούλευε όλη την ημέρα, γι’ αυτό ήμουν αναγκασμένη να μείνω στο «Χαμόγελο του παιδιού». Με μεγάλωσε με πολλές δυσκολίες και το όνειρό μου είναι να την κάνω ευτυχισμένη και υπερήφανη. Το «Χαμόγελο του παιδιού» με στήριξε. Είχα αμέριστη βοήθεια και για τη μόρφωσή μου, την ενασχόλησή μου με το χορό σε ιατρικά θέματα, στην προετοιμασία μου για τις πανελλήνιες…. Με την δική τους στήριξη κατάφερα να περάσω στη Σχολή Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Καλαμάτα.
» Δεν ήταν πρώτη μου επιλογή μου η συγκεκριμένη σχολή. Το δικό μου πάθος, είναι τα Σώματα Ασφαλείας. Δυστυχώς δεν είχα την κατάλληλη προετοιμασία για την Πυροσβεστική Ακαδημία και έτσι δεν τα κατάφερα. Σκοπεύω όμως, μόλις πάρω το πτυχίο μου να ξαναδώσω εξετάσεις και ελπίζω αυτή τη φορά να τα καταφέρω. Γι’ αυτό και πριν δύο χρόνια έγινα εθελόντρια στην ΠΥ Πύργου.
»Μ’ αρέσει η εγρήγορση, το απρόοπτο. Δεν έχω πάει σε πολύ μεγάλα συμβάντα. Σε απλές επιχειρήσεις, που ναι μεν φαίνονται εύκολα για την Πυροσβεστική αλλά για τους πολίτες είναι μεγάλη η βοήθεια που προσφέρεται. Στην Π.Υ. Πύργου, όλους εμάς του εθελοντές μας έχουν υποδεχτεί με μεγάλη αγάπη. Μας στηρίζουν, μας έχουν αγκαλιάσει, δεν νιώθουμε καθόλου ξένοι και προσπαθούν με την εμπειρία τους να μας διδάξουν περισσότερα.
»Μ’ αρέσει η χαρά του συμπολίτη όταν τον βοηθάς, όταν σου λέει «ευχαριστώ». Έτσι έχω μεγαλώσει. Να βοηθάω χωρίς αντίτιμο. Δεν περιμένω τίποτα από κανέναν. Έχω δίπλα μου τον Θεό και τους δύο Αγγέλους μου, τον πατέρα και τον αδερφό μου. Οπότε είμαι γεμάτη. Μ’ αρέσει να βλέπω τον συνάνθρωπό μου να τον βοηθάω και να χαμογελάει. Γεμίζω μέσα μου.
Ο τίτλος το στέμμα και η προστασία από τον ουρανό…
»Για να είμαι ειλικρινής, δεν πολυσκέφτηκα τη συμμετοχή μου στο διαγωνισμό ομορφιάς. Το αποφάσισα, με δέχτηκαν και το έκανα. Δεν είχα να χάσω τίποτα ούτε να φοβηθώ κάτι. Πήγα, έδειξα ποια είναι η Θεοδώρα, πήρα τον τίτλο και έφυγα. Όταν άκουσα το όνομά μου… πάγωσα. Δεν περίμενα με τίποτα καμία διάκριση. Αμέσως πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου και της το είπα. Έκλαιγε από τη χαρά της.
» Το μόντελινγκ δεν είναι ο δρόμος που θέλω να ακολουθήσω. Ίσως μόνο περιστασιακά, σαν χόμπι ή για ένα επιπλέον εισόδημα. Έχω δουλέψει σε πολλούς τομείς σε καθαριότητες, κουζίνα, λάντζα, φροντίδα ηλικιωμένων και παιδιών. Δεν ντρέπομαι για καμία δουλειά. Ίσα ίσα, κάθε εμπειρία με έκανε πιο δυνατή! Όμως ένα είναι το όνειρό μου και δεν αλλάζει: να μπω στην Πυροσβεστική. Θέλω να προσφέρω, να βρίσκομαι εκεί που υπάρχει ανάγκη, να δίνω δύναμη και στήριξη σε ανθρώπους που περνούν δύσκολα. Αυτό με γεμίζει. Αυτός είναι ο δρόμος μου.
»Αν ζούσαν ο πατέρας και ο αδερφός μου, πιστεύω πως θα ήταν περήφανοι για μένα. Δεν τους θυμάμαι καλά, αλλά μου λείπουν. Ο Θεός τούς πήρε κοντά Του, όμως εγώ συνεχίζω, με τη σκέψη τους πάντα μέσα μου. Η ζωή συνεχίζεται, και θα κάνω τα πάντα για να είναι καλά η μητέρα μου. Εκείνη είναι όλος μου ο κόσμος. Δεν θέλω να της λείψει τίποτα. Όπως πάλεψε εκείνη για μένα, έτσι θα παλέψω κι εγώ για εκείνη!
