Μανιτάρια γεμιστά με τυριά

Μεζές πρώτης τάξεως!

Τα μεγάλα, φρέσκα μανιτάρια γίνονται πάντα μια αξεπέραστη λιχουδιά.

Στο πατρικό μου μανιτάρια δεν τρώγαμε!

Αν και ο μπαμπάκας μου σαν γεωπόνος επισκεπτόταν εργοστάσια καλλιέργειας μανιταριών και ήξερε πώς γίνονται μιας και αυτό ήταν βασικό κριτήριο για να πάρουν άδεια κάποια τρόφιμα - μεταξύ των οποίων τα ντοματάκια κονσέρβας, τα μανιτάρια, τα αλλαντικά και όπου γενικά πήγαινε σαν γεωπόνος ποιοτικού ελέγχου - να στρογγυλοκαθίσουν στο τραπέζι μας!

Τα μανιτάρια, λοιπόν, τα υπερασπιζόταν...

Γνώριζε ότι δεν ήταν επικίνδυνα και το έλεγε αλλά ...για τους άλλους!!!

Προφανώς δεν τα πολυσυμπαθούσε ο ίδιος, για κάποιον άγνωστο για μένα λόγο, αλλά όταν έλεγαν φίλες μου στο σχολείο ότι είχαν μανιτάρια στο σπίτι και το επεσήμανα (με καθόλου διακριτικό τρόπο μπορώ να ομολογήσω... ως αντιδραστική έφηβη!!) η απάντηση που έπαιρνα πάντα ήταν σταθερή "εσύ δεν τρως αυτά που πρέπει...μανιτάρια θα φας;;;;"

Κάποια στιγμή τον έπεισα κι έφερε μανιτάρια στο σπίτι!

Δεν θυμάμαι ακριβώς αλλά, ίσως ήταν από τις πρώτες ομελέτες που έφτιαξα!!!

Το αποτέλεσμα;;; Είμαι σίγουρη ότι θέλετε να το μάθετε!!!

Μηδέν! Μηδέν σας λέω!!!!

Τα κατάπια... δεν τα έφαγα... για απόλαυση ούτε λόγος!!!

"Εντάξει, δεν τα μαγείρεψα σωστά!!!" επέμενα... αλλά μανιτάρια δεν ξαναζήτησα!!! 

Μέχρι πού... κάποια στιγμή, στο πανεπιστήμιο πια... ταξιδέψαμε όλοι μαζί στην Ιταλία κι εκεί δοκίμασα κρέας κοκκινιστό με μανιτάρια!!!

Αυτό ήταν!!! Έρωτας με τη δεύτερη ματιά ή μάλλον μπουκιά!!! ,

Διαβάστε περισσότερα στο Tantekiki.blogspot.com