Ένα μνημείο γεμάτο συμβολισμούς. Στοιχεία που μας παραπέμπουν στον μύθο του Ικάρου και μας ωθούν να κοιτάξουμε τον ουρανό… Το φτερό του μοιραίου Φάντομ δεσπόζει στο σύνολο του έργου για να θυμίζει σε όλους μας το τραγικό γεγονός που έβαλε για πάντα τους δύο πιλότους Ευστάθιο Τσιτλακίδη και Μιχαήλ – Μάριο Τουρούτσικα στο κάδρο των Αθανάτων. Οι Αρχιτέκτονες Μηχανικοί, Νικήτας Ροντογιάννης και Μαρία Αυλητή, παρευρέθησαν στα αποκαλυπτήρια του «δικού» τους έργου στο Κατάκολο και μας μιλούν για την «σύλληψη» της ιδέας αλλά και τα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν κατά την εκτέλεσή του.
«Η αλήθεια είναι ότι όσο σχεδιάζαμε το έργο υπήρχε πάντα μεγάλη συναισθηματική φόρτιση» δηλώνει ο Αρχιτέκτονας Μηχανικός Νικήτας Ροντογιάννης. «Ήταν όμως μια ευκαιρία να σχεδιάσουμε ελεύθερα κάτι που πραγματικά θα έχει ένα νόημα και θα σηματοδοτεί την επιθυμία να τιμήσουμε τους πεσόντες».
«Ήταν τιμή για εμάς να σχεδιάσουμε ένα τέτοιο μνημείο» συμπληρώνει η συνάδελφός του, Μαρία Αυλητή. « Χρησιμοποιήσαμε το εναπομείναν φτερό του αεροσκάφους Φάντομ το οποίο συνετρίβη και δημιουργήσαμε μια επιφάνεια πάνω από αυτό το φτερό που συμβολίζει τα θραύσματα. Ουσιαστικά η ιδέα της δημιουργίας του μνημείου είναι η αντιπαραβολή, ανάμεσα στην πτώση και την ανύψωση με ένα στοιχείο που ενώνει αυτά τα δύο: τα φτερά του Ικάρου με το πραγματικό φτερό του αεροσκάφους το οποίο στέλνει μια δέσμη στον ουρανό!»
Η ανύψωση στον ουρανό μέσα από τον μύθο του Ικάρου
«Σχεδιάσαμε την κατασκευή προσπαθώντας να αποδομήσουμε την έννοια του μύθου του Ικάρου και της ανύψωσης στον ουρανό. Ουσιαστικά αποτελεί μια αποδομημένη εκδοχή του μύθου, αποτυπώνοντας συμβολικά την άνοδο προς τον ουρανό και την αιώνια μνήμη των πεσόντων» συνεχίζει ο κ. Ροντογιάννης.
Το μνημείο αποτελείται από δύο κομμάτια, τον κύλινδρο και το φτερό που συνθέτουν την υλική και πνευματική υπόσταση του Ικάρου. «Χρησιμοποιήσαμε τον κύλινδρο ως αρχετυπική μορφή της ατράκτου του αεροσκάφους και τα πτερύγια σαν αναφορά στην μορφή των φτερών αλλά και στις λεπίδες των κινητήρων τζετ που έχουν τα Φάντομ. Πάνω από το πραγματικό φτερό του σκάφους, τοποθετήθηκε ένα φύλλο από πλεξιγκλάς. Έχει πάνω του χαραγματιές και κομμάτια που λείπουν που συμβολίζουν τον θρυμματισμό», συνεχίζει ο Αρχιτέκτονας του έργου.
Από τον κύλινδρο, ο οποίος έχει μια ανοδική κλίση, ένας προβολέας στέλνει μια δέσμη φωτός. «Είναι σαν μια χειρονομία προς εκείνους που έχουν ανυψωθεί… Μια συμβολική σύνδεση εκείνων που μένουν πίσω και θυμούνται εκείνους που βρίσκονται στον ουρανό…» Τέλος, το βάθρο συμβολίζει την σκληρότητα της ύλης, της γης και της τρικυμιώδους θάλασσας στην οποία κατέπεσε το αεροσκάφος.
