Όταν τελειώνει μια θεατρική παράσταση,όλα εξαρτώνται από το χειροκρότημα.Και στην περίπτωση της θεατρικής ομάδας του 1ου Γυμνασίου Πύργου,το παρατεταμένο,θερμό και ενθουσιώδες χειροκρότημα των θεατών απέδειξε πόσο επιτυχημένη ήταν αυτή η προσπάθεια.
Στην σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Απόλλων φέτος,ανέβηκε η «Φάρμα των Ζώων», το πασίγνωστο αλληγορικό έργο του Τζωρτζ Όργουελ. Σε ένα δυστοπικό περιβάλλον τα ζώα μιας φάρμας εξεγείρονται κατά του ανθρώπου-δυνάστη και κερδίζουν την ελευθερία τους. Μα δεν είναι όλα τόσο ιδανικά όσο φαίνονταν στην αρχή. Η αλλαγή μιας και μόνο εντολής ανατρέπει όσα είχαν συμφωνηθεί: Aπό το «Όλα τα ζώα είναι ίσα» στο « Όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά κάποια είναι πιο ίσα από τα άλλα» σηματοδοτεί την αλλαγή προς το χειρότερο. Έργο με βαθύ νόημα και πολλές προεκτάσεις, γραμμένο το 1945 εν μέσω μεγάλων ανακατατάξεων, πολέμων, συγκρουσιακών πολιτικών και ιδεολογιών.
Τα παιδιά απέδωσαν, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους, ρόλους που απαιτούν εγρήγορση, εξυπνάδα και χιούμορ αλλά και στιγμές δύσκολες, γεμάτες προβληματισμό και στενάχωρες. Και ήταν πολλά, πάρα πολλά πάνω στην σκηνή, γιατί οι ρόλοι είναι πολλοί. Άλλωστε μιλάμε για μια φάρμα όπου συνυπάρχουν όλα τα ζώα μαζί με τους ανθρώπους.
Η καθηγήτρια -μαθηματικός των παιδιών, η Σοφία Μάλεση σε ρόλο σκηνοθέτιδας, παίρνει «άριστα» στη λύση της εξίσωσης: άγουρα νιάτα, παρόρμηση, πειθαρχία, κίνηση, λόγος και εκφραστικότητα. Η Σοφία Μάλεση, η ψυχή της θεατρικής ομάδας του 1ου Γυμνασίου Πύργου τα κατάφερε για μια ακόμη φορά. Να δουλέψει με ένα μελίσσι παιδιών,να τα δοκιμάσει σε ρόλους απαιτητικούς, να τα ντύσει ευφάνταστα, να αποδώσει το νόημα του έργου κάνοντάς μας, άλλοτε να γελάμε κι άλλοτε να συγκινούμαστε. Με την βοήθεια και των ανθρώπων που είναι στο παρασκήνιο, άνθρωποι που πάντα βρίσκονται δίπλα της, για θέματα κινησιολογίας, μουσικής επένδυσης, ήχου και φωτισμού, δημιούργησε μια παράσταση που καταχειροκροτήθηκε από όλους όσοι βρέθηκαν επί τριήμερο στον Απόλλωνα. Και ήταν πολλοί!
Αξίζει να βλέπεις στο τέλος, τα φωτεινά και γεμάτα χαρά πρόσωπα των παιδιών, όταν υποκλίνονται στην κατάμεστη αίθουσα του θεάτρου. Κι αξίζει το θερμότατο χειροκρότημα στην σκηνοθέτιδα όταν βγαίνει τελευταία πάνω στην σκηνή, πλαισιωμένη από τα «παιδιά» της. Αυτό είναι το νόημα της διαπαιδαγώγησης, της δημιουργικής έκφρασης ,της ενασχόλησης με τον πολιτισμό.
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά, τους συντελεστές και την Σοφία Μάλεση. Τα κατάφεραν σπουδαία!
