Η μαεστρία ενός καλού σκηνοθέτη, δεν κρύβεται μόνο στην επιλογή του έργου και τις οδηγίες που θα δώσει στους ηθοποιούς του, αλλά κυρίως στην ικανότητα να αφουγκράζεται τις «φωνές» των ανθρώπων γύρω του-ηχηρές και σιωπηλές. Να λαμβάνει τα μηνύματα της κοινωνίας και να τα μεταφέρει επί σκηνής. Να τους δίνει οντότητα και «ψυχή». Και όταν όλο αυτό επιτυγχάνεται μέσα από κωμικές καταστάσεις, προκαλώντας αβίαστα το γέλιο αλλά και τον προβληματισμό όταν σβήσουν τα φώτα της σκηνής, τότε ναι, ο σκηνοθέτης έχει επιτελέσει το έργο του! Και ο Χάρης Κότσιφας, αναμφίβολα, γνωρίζει καλά να «φωτίζει» τις ψυχές των ανθρώπων, πάνω, πίσω και κάτω από τη σκηνή επί 34 συναπτά έτη…
Αυτό το θέατρο υπηρετεί, επί σειρά ετών ο ερασιτέχνης σκηνοθέτης Χάρης Κότσιφας με την θεατρική ομάδα «ερασιΤΕΧΝΕΣ» στην Αμαλιάδα. Ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του «ωτακουστή» της εποχής του. Αφουγκράζεται τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα και τα μεταφέρει επί σκηνής με την δική του σκηνοθετική προσέγγιση. Όπως και φέτος με την κωμωδία καταστάσεων «Κι εσείς για τον γιατρό;» του Θανάση Λιούνη. Μια σύγχρονη κοινωνική κωμωδία, γεμάτη χιούμορ και ανατροπές, που, πίσω από τις ξεκαρδιστικές ατάκες, κρύβεται μια ευαίσθητη και ανθρώπινη ματιά στον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων.
Το έργο ανεβαίνει στον Πολυχώρο Πολιτισμού Αμαλιάδας έως τις 11 Μαΐου και ήδη οι πρώτες παραστάσεις κέρδισαν αμέσως την ένθερμη ανταπόκριση του κοινού. Εξάλλου, και ποιος δεν έχει ανάγκη από έναν γιατρό σήμερα… Ο Χάρης Κότσιφας μας μιλά για το έργο και τα μηνύματά του, την προσωπική του ανάγκη να φωτίζει σύγχρονες πτυχές της κοινωνίας μας και κυρίως τον ψυχισμό των ανθρώπων αλλά και τον καταλυτικό ρόλο των ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων.
«Κι εσείς για τον γιατρό;»-Μια ευφάνταστη κωμωδία χαρακτήρων και καταστάσεων και όπως έχει χαρακτηρίσει το έργο ο συγγραφέας, «κοινωνική κωμωδία». Ποιες πτυχές της κοινωνίας, κατά την άποψή μας ξεδιπλώνει η παράσταση;
Το έργο μας με «όπλο» το χιούμορ καταφέρνει να θίξει πολλές πτυχές της σύγχρονης απρόσωπης κοινωνίας. Τις ανθρώπινες σχέσεις και τα αδιέξοδα στα οποία οδηγείται ο άνθρωπος εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων. Την απομόνωση, την αδιαφορία για τον άλλον, την τάση να στεκόμαστε πάντα απέναντι στον άλλον και να τον κρίνουμε , χωρίς να προσπαθούμε να μπούμε στη θέση του ή έστω να σταθούμε δίπλα του και να τον ακούσουμε. Πρόκειται για μια γνήσια «κοινωνική» κωμωδία που, όπως η ίδια η ζωή εκεί έξω, σε κάνει να γελάς και να κλαις ταυτόχρονα.
Ποια τα μηνύματα που «περνά» στον θεατή;
Η αυλαία ανοίγει και η αλήθεια μιας «απάνθρωπης» κοινωνίας αποκαλύπτεται μέσα από μια παράσταση που γεννά έντονα και αντικρουόμενα συναισθήματα, οδηγώντας τον θεατή –ιδίως στο φινάλε– σε μια βαθιά κάθαρση. Θα τολμούσα να πω πως το έργο είναι ένα μικρό ξύπνημα· ένα απαλό χτύπημα στην πλάτη, που «καλεί» τον θεατή να πάψει να κοιτά μονάχα μπροστά του και να αρχίσει να βλέπει γύρω του. Ίσως, μάλιστα, χρειαστεί λίγη ώρα μετά την παράσταση για να επεξεργαστεί όσα είδε και ένιωσε. Γιατί αυτό που επιδιώκουμε δεν είναι απλώς να σηκώσουμε τη σκηνική αυλαία, αλλά να ανοίξουμε –με τον δικό μας τρόπο– και την «κουρτίνα» του θεατή: να μην είναι ένας περαστικός που απλώς είδε κάτι, χειροκρότησε και έφυγε, αλλά κάποιος που, φεύγοντας, θα συνεχίσει να σκέφτεται.
Από το Group therapy του 2023, σε μια παράσταση που διαδραματίζεται σε ένα ψυχιατρείο. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι η εικόνα της ψυχικής υγείας των ανθρώπων, ειδικά όπως διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια, σας απασχολεί πολύ…
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η ψυχική υγεία των περισσότερων ανθρώπων είναι κλονισμένη. Δεν μιλώ απαραίτητα για παθολογικές καταστάσεις, αλλά για το άγχος και την κατάθλιψη που έχουν γίνει πια αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας και κυριαρχούν στην καθημερινή μας ζωή. Ως άνθρωπος τόσο στις καθημερινές μου επαφές, όσο και στις σχέσεις μου με τους συνανθρώπους μου, με ενδιαφέρει πάντα η ψυχή του άλλου. Μέσα στις ψυχές μας κρύβονται πολλές αλήθειες. Αλήθειες που φοβόμαστε να φανερώσουμε. Αγαπώ λοιπόν τους ανθρώπους με αυτές τις αλήθειες τους και προσπαθώ , εκθέτοντας πρώτα τις δικές μου , να τους κάνω να με εμπιστευτούν. Ξέρετε πόσοι θεατές ταυτίστηκαν με τους ψυχαναγκασμούς χαρακτήρων στο Group Therapy και ένιωσαν ανακούφιση μετά, γιατί συνειδητοποίησαν πως δεν είναι οι μόνοι; Μια λύτρωση, γιατί κατάλαβαν ότι δεν είναι οι μόνοι με ψυχαναγκασμό; Και το «Μαύρο κουτί» είχε να κάνει με το «ξεγύμνωμα» της ψυχής του ανθρώπου. Ναι με απασχολεί βαθιά η ψυχή μας. Και θέλω , μέσα από το θέατρο, να δείξω πως πρέπει να αγαπάμε και να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι, και να μας αποδέχονται και οι άλλοι έτσι.
Βλέπουμε ότι για άλλη μια χρονιά, με τις επιλογές σας, δίνετε ψήφο εμπιστοσύνης σε νέους συγγραφείς. Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί και ρίσκο, ειδικά για μια ερασιτεχνική ομάδα…
Η Ομάδα μας έχει ανεβάσει τόσο γνωστά έργα της παγκόσμιας και ελληνικής δραματουργίας, όσο και λιγότερα γνωστά έργα που το ευρύ κοινό ίσως δεν είχε την ευκαιρία να γνωρίσει. Μου αρέσει να είμαι «ωτακουστής» της εποχής μου , να αφουγκράζομαι τα σημερινά κοινωνικά προβλήματα και να αναζητώ έργα που τα εκφράζουν με αλήθεια. Για παράδειγμα επιλέξαμε το “Group Therapy” για να αναδείξουμε το ζήτημα του bulling και το «Μαύρο Κουτί» του Γιώργου Ηλιόπουλου για να σχολιάσουμε την κοινωνία των golden Boys. To φετινό έργο του Θανάση Λιούνη το επιλέξαμε για να φωτίσουμε την τάση που έχουμε να κολλάμε εύκολα στον άλλον την ταμπέλα του «τρελού» αδυνατώντας να δούμε πέρα από την διαφορετικότητά του. Θα έλεγα λοιπόν πως οι σύγχρονοι θεατρικοί συγγραφείς είναι και άξιοι και ευαίσθητοι παρατηρητές της κοινωνίας τους. Σαφώς , το να επιλέγεις έργα συγγραφέων που δεν είναι ευρύτερα γνωστοί αποτελεί ρίσκο. Είναι αλλιώς να ανεβάζεις έργα αναγνωρίσιμα , που από μόνα τους φέρνουν τον θεατή στην αίθουσα. Εμείς, όμως, αγαπάμε αυτό το ρίσκο, μας κινητοποιεί. Και επιθυμούμε να δίνουμε βήμα σε νέους δημιουργούς που μιλούν με φρέσκα μάτια για όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Λέγεται πως, οι μεγαλύτερες αλήθειες βγαίνουν μέσα από το χιούμορ, το οποίο «κρύβει» βαθύ συναισθηματικό υπόβαθρο και ενσυναίσθηση για όσους το διαθέτουν. Και βλέπουμε ότι στις καλλιτεχνικές επιλογές υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια προτίμηση σ’ αυτό το είδος. Τι είναι αυτό που σας έλκει;
Το θέατρο, είτε πρόκειται για κωμωδία είτε όχι, για μένα, δεν πρέπει είναι απλώς μια μορφή διασκέδασης. Οφείλει να ανεβάζει τον θεατή «επί σκηνής», να τον φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό του και τελικά να τον οδηγεί στην λύτρωση. Είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας, και για τον ηθοποιό και για τον θεατή. Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι πίσω από το χιούμορ κρύβονται συχνά βαθιές συναισθηματικές αλήθειες. Το χιούμορ τόσο στη ζωή όσο και στο θέατρο λειτουργεί ως αντίδοτο στο στρες και συχνά είναι θεραπευτικό. Βοηθά τον θεατή να αποφορτιστεί από την ένταση της καθημερινότητας και να ανακτήσει μια πιο ανάλαφρη ματιά. Μέσα από το αστείο μπορούν να ειπωθούν σημαντικές αλήθειες και το γέλιο τις καθιστά λιγότερο απειλητικές και τις κάνει πιο εύκολα αποδεκτές. Άλλωστε, πόσες φορές δεν χρησιμοποιούμε το χιούμορ από ενσυναίσθηση, για να ανακουφίσουμε ένα συνάνθρωπό μας; Ό άνθρωπος έχει πράγματι ανάγκη να κλάψει. Αλλά έχει εξίσου μεγάλη ανάγκη να γελάσει, ακόμη και με τα ίδια του τα προβλήματα. Να τους αφαιρέσει το βάρος, να τα υποβαθμίσει μπροστά στο μεγαλύτερο πρόβλημα που είναι η υγεία και η ζωή.
Το όνομά σας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το ερασιτεχνικό θέατρο στην Αμαλιάδα και την Ηλεία. Λόγω του ότι είσαστε πολλά χρόνια στο χώρο, παρατηρείτε διαφορά στην θεατρική εκπαίδευση του κοινού;
Πριν από 34 χρόνια , όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το θέατρο , το κοινό ήταν εξαιρετικά περιορισμένο – κυρίως συγγενείς και φίλοι των συμμετεχόντων. Τότε υπήρχαν ελάχιστες ομάδες στην Γαστούνη, τον Πύργο και την Αμαλιάδα. Με την πάροδο των χρόνων όμως, τόσο στην Αμαλιάδα, όσο και σε ολόκληρη την Ηλεία το κοινό άρχισε να αγκαλιάζει το θέατρο με μεγαλύτερη θέρμη. Η εμφάνιση πολλών νέων θεατρικών ομάδων συνέβαλε ουσιαστικά στην θεατρική παιδεία του κοινού και στην εξοικείωσή του με τις παραστατικές τέχνες. Σήμερα, ο κόσμος όχι μόνο παρακολουθεί θεατρικές παραστάσεις , αλλά συμμετέχει ενεργά σε θεατρικές ομάδες , στηρίζοντας έμπρακτα την πολιτιστική δημιουργία στον τόπο μας. Ιδιαίτερα ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι το θέατρο έχει βρει πλέον θέση και στα σχολεία- κάτι που αποτελεί ένα πολύ θετικό μήνυμα για το μέλλον. Νιώθω μεγάλη χαρά και αισιοδοξία βλέποντας την αγάπη του κόσμου για το θέατρο να μεγαλώνει. Είναι πραγματικά συγκινητικό να υπάρχουν τόσες θεατρικές ομάδες στον τόπο μας, που αγωνίζονται με μεράκι για την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού θεάτρου και προσφέρουν στο κοινό αξέχαστες στιγμές μέσω των παραστάσεών τους.
Τι, κατά την άποψή σας προσφέρει το ερασιτεχνικό θέατρο στους κατοίκους μιας πόλης; Και κατά πόσο δίνεται χώρος στην τέχνη-σε μια εποχή που η τεχνολογία έχει εισβάλλει με επιθετικό ίσως και άτσαλο τρόπο στην καθημερινότητά μας-να γίνει αντίβαρο στα ανησυχητικά σημεία των καιρών μας;
Το ερασιτεχνικό θέατρο, πέραν της διασκέδασης που προσφέρει, θα μπορούσαμε να χαρακτηριστεί και «αγωγή της ψυχής». Προσφέρει μια πολύτιμη διέξοδο στον σύγχρονο άνθρωπο που αναζητά τρόπους να ξεφύγει από το μοτίβο ζωής που του έχει επιβληθεί. Τον ψυχαγωγεί με την ουσιαστική έννοια της λέξης, γιατί η ψυχαγωγία δεν είναι απλώς να περνάς καλά. Το θέατρο εκτός από το να σου προσφέρει ευχάριστες στιγμές και ανακούφιση από την ρουτίνα , σου θυμίζει όλα εκείνα τα σημαντικά που έχεις ανάγκη για να εξελιχθείς ως άνθρωπος. Είναι ένας ασφαλής χώρος έκφρασης. Μια ευκαιρία να φέρεις στην επιφάνεια συναισθήματα που έχεις φυλαγμένα βαθιά μέσα σου και που δύσκολα μπορείς να εκφράσεις με λόγια. Ο θεατής συμπάσχει, ταυτίζεται, προβληματίζεται, αναρωτιέται. Έτσι διευρύνει τη σκέψη του. Το θέατρο λοιπόν, λειτουργεί ως φορέας παιδείας και καλλιέργειας, τόσο για τους ενήλικες , όσο και για τα παιδιά. Για να καταστεί όμως αυτό εφικτό , είναι απαραίτητο οι τοπικοί άρχοντες να δείξουν έμπρακτο ενδιαφέρον για την προώθηση του πολιτισμού, στηρίζοντας τις προσπάθειες όλων των ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων της περιοχής».
Στοιχεία παράστασης «Κι εσείς για τον γιατρό;»
Ηθοποιοί με σειρά εμφάνισης
ΜΕΡΟΠΗ: Ντέμη Κότσιφα
ΑΡΙΣΤΕΑ: Γιάννα Γούναρη
ΒΡΑΣΙΔΑΣ: Ανδρέας Ασημακόπουλος
ΘΑΝΟΣ: Γιώργος Παλυβός
ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ: Αργυρώ Αντωνοπούλου
ΒΑΣΙΛΗΣ: Διονύσης Κομποστιώτης
ΘΕΩΝΗ: Ελένη Κορδαλή
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Χάρης Κότσιφας
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Σκορδίλη
Σκηνογραφία: Σάκης Κοροντζής
Κατασκευή σκηνικού: Διονυσία Γιαννοπούλου, Σταμάτης Καμπάνταης, Ηλίας Καπετανάκος, Δημήτρης Αναστασόπουλος,Γιώργος Παλυβός
Κοστούμια: Γιάννα Γούναρη, Βίκυ Αφέντη, Ντέμη Κότσιφα
Φροντιστήριο: Γιάννα Γούναρη, Αγγέλικα Λαμπαδά
Επιμέλεια μουσικής: Ελένη Σκορδίλη
Πρωτότυπη μουσική, στίχοι, τραγούδι: Γεράσιμος Λούντζης
Τιμή εισιτηρίου 7 ευρώ, μαθητικό 5 ευρώ
Τηλέφωνο κρατήσεων 6973234072
