Κυριακή των Βαΐων σήμερα, ημέρα ξεχωριστή για την εκκλησία μας… ημέρα προσευχής για όσους από εμάς πιστεύουν ακόμα στο χριστιανισμό και στον Κύριο.
Απόλυτη δημοκρατία και αχαλίνωτη ελευθερία προστάζει η σύγχρονη κοινωνία, με τον καθένα να πιστεύει ότι θέλει, να λέει ότι θέλει και ως παντογνώστης να κρίνει, να συκοφαντεί και να μηδενίζει ότι του χαλάει το αφήγημα που έχει δημιουργήσει στο κεφαλάκι του, για εκείνον και τους πάντες!
Και εκεί που λες «Θεέ Μου δώσ’ μου φώτιση και δύναμη ν’ αντέξω», έρχεται η καθημερινότητα να σου δηλητηριάσει ακόμα περισσότερο τη ζωή, μέσα από την εγκατάλειψη, την κρατική αδιαφορία και κάθε είδους περιορισμούς, δασμούς, αβάσταχτους λογαριασμούς, περιθωριοποίηση και τιμωρία.
Ναι, γιατί… αν έστω και λίγο σ’ αφήσει ελεύθερο να δηλώσεις και πιο πολύ να εκδηλώσεις αυτό που πραγματικά σου επιτρέπει να μείνεις όρθιος και ζωντανός, κινδυνεύει κάθε κέντρο εξουσίας να βρεθεί αντιμέτωπο με έναν όχλο, μ’ ένα κύμα αγανάκτησης και τιμωρίας.
Αυτόν λοιπόν τον όχλο, φροντίζουν να τον έχουν μόνιμα σε καταστολή, αδύναμο να αντιδράσει και να πυροδοτήσει τον όποιο μηχανισμό μπορεί να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση…
Έτσι, μπαίνοντας από αύριο στη Μεγάλη Εβδομάδα, σε μια περίοδο κατάνυξης, περισυλλογής και νηστείας, καλούμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι με τις αντοχές μας, με το ίδιο μας είναι, τα δικά μας λάθη και πάθη, εκείνα που μας μπολιάζουν με το μικρόβιο της αμφισβήτησης και της απελπισίας, μολύνοντας την ψυχή μας, ώστε να αισθανθούμε αδύναμοι να πείσουμε τον εαυτό μας ότι υπάρχει αύριο, υπάρχει ελπίδα…
Καλούμαστε να κάνουμε την υπέρβαση, να βάλουμε τα δυνατά μας και αδιαφορώντας για τις κάθε μορφής σειρήνες που ηχούν γύρω μας, να σταθούμε ξανά στα πόδια μας και με πίστη να διαβούμε τον δρόμο που οδηγεί στη λύτρωση της ψυχής. Εκείνης που μπορεί να ρίξει φως στα «σοκάκια» της απελπισίας, τα «σοκάκια» της νέκρωση του νου και του θανάτου.
Είναι η στιγμή που καλούμαστε συνειδητά ν’ ακολουθήσουμε με ταπεινότητα το δρόμο του Κυρίου, το δρόμο που οδηγεί στην Ανάσταση, το πέρασμα από το θάνατο στη ζωή…
Καλή Λαμπρή, με πίστη, αγάπη και προσευχή
- Ο Παύλος Ανδριάς είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας
